Przykładem enancjomeru jest kwas mlekowy. Kwas mlekowy występuje w dwóch postaciach enancjomerycznych: kwas L-mlekowy i kwas D-mlekowy. Formy te są swoimi lustrzanymi odbiciami i nie można ich na siebie nakładać, podobnie jak ma to miejsce w przypadku lewej i prawej ręki. Mają ten sam wzór cząsteczkowy i łączność, ale różnią się przestrzennym rozmieszczeniem atomów wokół centrum chiralnego.
Enancjomery D i L odnoszą się do orientacji izomerów optycznych w oparciu o ich związek z aldehydem glicerynowym. Na przykład D-glukoza i L-glukoza są wzajemnymi enancjomerami. Mają ten sam wzór cząsteczkowy i strukturę, ale różnią się rozmieszczeniem atomów wokół centrów chiralnych.
Enancjomery R i S są przykładami stereoizomerów niezwiązanych z konfiguracją D i L. Wyznacza się je w oparciu o reguły pierwszeństwa Cahna-Ingolda-Preloga, gdzie R (rectus) i S (sinister) odnoszą się do rozmieszczenia podstawników wokół centrum chiralnego. Na przykład R-2-butanol i S-2-butanol są swoimi enancjomerami.
Ręce są często używane jako analogia do wyjaśnienia enancjomerów, ponieważ są to odbicia lustrzane, których nie można nałożyć, podobnie jak enancjomery zachowują się w chemii. Jednakże same ręce nie są związkami chemicznymi i nie wykazują specyficznych właściwości molekularnych i strukturalnych enancjomerów występujących w chemii.
Dwa przykłady enancjomerów obejmują L-alaninę i D-alaninę. L-alanina i D-alanina są swoimi lustrzanymi odbiciami i nie można ich nakładać na siebie. Mają ten sam skład chemiczny i łączność, ale różnią się przestrzennym rozmieszczeniem atomów wokół chiralnego atomu węgla. Enancjomery te wykazują różne właściwości, takie jak aktywność optyczna i zachowanie biochemiczne, pomimo identycznego wzoru cząsteczkowego.