Het scheiden van twee enantiomeren kan een uitdaging zijn omdat ze identieke fysische en chemische eigenschappen hebben, behalve hun interacties met vlakgepolariseerd licht (optische activiteit). Een effectieve methode voor het scheiden van enantiomeren is chirale chromatografie. Deze techniek maakt gebruik van een stationaire fase die een chirale selector bevat, die met elk enantiomeer anders interageert op basis van hun stereochemie. Terwijl de enantiomeren door de chromatografische kolom gaan, worden ze selectief vastgehouden of geëlueerd met verschillende snelheden, waardoor ze effectief worden gescheiden op basis van hun chiraliteit.
Om onderscheid te maken tussen afzonderlijke monsters van twee enantiomeren, is een gebruikelijke benadering het analyseren van hun optische activiteit met behulp van een polarimeter. Enantiomeren roteren vlakgepolariseerd licht in gelijke maar tegengestelde richtingen, dus het meten van de specifieke rotatie van elk monster kan hun identiteit en zuiverheid bevestigen. Deze methode is gebaseerd op een nauwkeurige meting van de rotatiehoek en vergelijking met bekende standaarden of theoretische waarden voor elk enantiomeer.
Een van de erkende methoden voor het scheiden van enantiomeren is hogedrukvloeistofchromatografie (HPLC) met behulp van een chirale stationaire fase. Bij HPLC wordt het monstermengsel door een kolom geleid die is gevuld met een chirale stationaire fase, die selectief interageert met de ene enantiomeer ten opzichte van de andere op basis van hun stereochemische verschillen. Dit maakt een efficiënte scheiding van enantiomeren mogelijk, die vervolgens verder kunnen worden geanalyseerd of verzameld voor specifieke toepassingen.
Chirale chromatografie, waarbij specifiek gebruik wordt gemaakt van technieken zoals hogedrukvloeistofchromatografie (HPLC) of gaschromatografie (GC), wordt gewoonlijk gebruikt om enantiomeren te scheiden. Chirale chromatografie maakt gebruik van een stationaire fase waarin chirale selectors zijn opgenomen, die selectief interageren met de enantiomeren op basis van hun chiraliteit. Deze interactie resulteert in verschillende retentietijden of elutievolgordes voor de enantiomeren, waardoor hun scheiding wordt vergemakkelijkt op basis van hun stereochemische verschillen.
Een laboratoriumtechniek die specifiek is ontworpen voor het scheiden van enantiomeren is chirale chromatografie. Deze methode maakt gebruik van een stationaire fase die chirale selectors omvat, zoals chirale kolommen bij krachtige vloeistofchromatografie (HPLC) of gaschromatografie (GC). Deze selectoren interageren anders met elk enantiomeer op basis van hun stereochemie, waardoor hun scheiding mogelijk wordt gemaakt door gebruik te maken van hun verschillende bindingsaffiniteiten of interacties. Chirale chromatografie wordt veel gebruikt in farmaceutisch, chemisch en biologisch onderzoek om enantiomeren voor verschillende toepassingen te isoleren en te bestuderen.