Saf bir indüktör, teorik açıdan, herhangi bir direnç veya kapasitans olmaksızın yalnızca endüktanstan oluşan idealize edilmiş bir elektrik bileşenidir. İçinden akım geçtiğinde manyetik alanda enerji depolama ve endüktif reaktansı nedeniyle akımdaki değişikliklere karşı koyma yeteneği ile karakterize edilir.
“Tamamen endüktif”, direnç veya kapasitanstan minimum düzeyde etkiyle, endüktansın hakim olduğu davranış sergileyen bir devre veya bileşeni ifade eder. Bu tür devrelerde akım ve gerilim arasındaki faz açısı 90 dereceye yakındır, bu da tamamen reaktif bir tepkiye işaret eder.
Saf bir indüktör ile gerçek bir indüktör arasındaki temel fark, pratik özelliklerinde yatmaktadır. Gerçek bir indüktör, esas olarak endüktif davranış sergilemekle birlikte, yapı malzemelerinin fiziksel özelliklerinden dolayı dirençli ve bazen kapasitif elemanlar da içerir. Bu ek unsurlar, özellikle yüksek frekanslarda performansını etkileyebilir.
Saf endüktans, LCR ölçer gibi uygun bir test yöntemi kullanılarak belirli bir frekansta bileşenin endüktif reaktansını ölçerek veya X_L = 2πfL formülünü kullanarak hesaplayarak bulunabilir; burada X_L endüktif reaktanstır, f frekanstır ve L endüktanstır.
Saf endüktansın birimi, adını Joseph Henry’den alan Henry’dir (H), saniyede bir amperlik bir hızla değişen bir akım tarafından bir voltluk elektromotor kuvvet indüklendiğinde oluşan endüktans miktarı olarak tanımlanır. Hem teorik hem de pratik elektrik mühendisliği uygulamalarında temel endüktans birimini temsil eder.