Świeca zapłonowa wytwarza prąd w procesie obejmującym wyładowanie elektryczne, które przeskakuje przez szczelinę pomiędzy dwiema elektrodami wewnątrz komory spalania silnika. Kiedy cewka zapłonowa generuje impuls wysokiego napięcia, zwykle od 12 000 do 45 000 woltów w zależności od silnika, napięcie to jest przykładane do świecy zapłonowej. Wysokie napięcie wytwarza pole elektryczne wystarczająco silne, aby zjonizować mieszankę paliwowo-powietrzną znajdującą się pomiędzy elektrodami. Dzięki tej jonizacji prąd przepływa w postaci iskry, która zapala mieszankę paliwowo-powietrzną w komorze spalania, inicjując proces spalania w silniku spalinowym.
Prąd wytwarzany przez świecę zapłonową nie jest prądem przemiennym (prądem przemiennym) ani prądem stałym (prądem stałym) w konwencjonalnym znaczeniu. Zamiast tego jest to krótki impuls prądu przepływający w wyniku wyładowania wysokiego napięcia z cewki zapłonowej. Wyładowanie to ma zazwyczaj postać impulsu o wysokiej energii, który przeskakuje szczelinę między elektrodami świecy zapłonowej. Czas trwania tego impulsu prądowego jest bardzo krótki, trwa zaledwie ułamek milisekundy, ale ma kluczowe znaczenie dla zapalenia mieszanki paliwowo-powietrznej w cylindrze silnika.
Ilość prądu przepływającego przez świecę zapłonową podczas pracy jest stosunkowo niska w porównaniu do innych elementów elektrycznych. Zazwyczaj prąd waha się od kilku miliamperów (mA) do kilkudziesięciu miliamperów, w zależności od konstrukcji układu zapłonowego i charakterystyki silnika. Impuls prądowy jest wystarczający do wygenerowania iskry potrzebnej do zapalenia mieszanki sprężonego powietrza i paliwa w cylindrze silnika.
Świeca zapłonowa wytwarza wysokie napięcie w procesie indukcji elektromagnetycznej. Kiedy cewka zapłonowa gwałtownie się wyłącza, indukuje impuls wysokiego napięcia w uzwojeniu wtórnym cewki. To wysokie napięcie jest przekazywane do środkowej elektrody świecy zapłonowej. Szczelina między elektrodą środkową a elektrodą masową tworzy ścieżkę o wysokiej rezystancji. Gdy napięcie na tej szczelinie wzrasta, ostatecznie jonizuje ono mieszankę paliwowo-powietrzną, umożliwiając przepływ prądu w postaci iskry. Napięcie wymagane do przeskoczenia przerwy może wynosić od 20 000 do 30 000 woltów lub więcej, w zależności od konstrukcji silnika i układu zapłonowego.
Świeca zapłonowa wytwarza energię elektryczną, która w procesie zapłonu spala mieszankę paliwowo-powietrzną. Kiedy impuls wysokiego napięcia z cewki zapłonowej wytwarza iskrę na elektrodach świecy zapłonowej, powoduje to zapalenie mieszanki sprężonego powietrza i paliwa w cylindrze silnika. Zapłon ten inicjuje proces spalania, podczas którego mieszanina gwałtownie się spala, uwalniając energię w postaci ciepła i rozprężających się gazów. Powstałe spalanie generuje siłę napędzającą tłok, napędzającą silnik i wytwarzającą pracę mechaniczną. Świeca zapłonowa odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu niezawodnego zapłonu i wydajnego spalania w silnikach spalinowych.