Achiral odnosi się do cząsteczki lub obiektu, któremu brakuje chiralności, co oznacza, że nie posiada nienakładalnego odbicia lustrzanego. W chemii cząsteczka jest achiralna, jeśli można ją nałożyć na swoje lustrzane odbicie. Cząsteczki achiralne mają zazwyczaj płaszczyznę symetrii lub środek symetrii, który dzieli cząsteczkę na dwie identyczne połowy. Ta cecha sprawia, że cząsteczki achiralne są optycznie nieaktywne, ponieważ ich lustrzane odbicia znoszą wzajemne efekty optyczne.
Termin achiralny odnosi się do właściwości cząsteczki lub obiektu, któremu brakuje chiralności. Wskazuje, że cząsteczka lub obiekt nie wykazuje ręczności ani asymetrii w swoim układzie przestrzennym. Achiralne cząsteczki i obiekty nie mają odbić lustrzanych, których nie można nałożyć na siebie, w przeciwieństwie do chiralnych odpowiedników, które to robią.
Chiralne i achiralne to terminy używane do opisu symetrii i asymetrii cząsteczek. Cząsteczki chiralne mają nienakładalne odbicie lustrzane, co oznacza, że wykazują ręczność i asymetrię w rozmieszczeniu przestrzennym. Natomiast cząsteczki achiralne nie mają tej właściwości i można je nakładać na swoje lustrzane odbicia. Rozróżnienie między chiralnością a achiralnością ma kluczowe znaczenie w takich dziedzinach jak chemia i biologia, gdzie przestrzenne rozmieszczenie cząsteczek wpływa na ich właściwości i interakcje.
Człowieka uważa się za organizm chiralny. Chociaż poszczególne cząsteczki w naszych ciałach mogą być achiralne, ogólna organizacja i struktura cząsteczek biologicznych i organizmów wykazuje chiralność. Ta chiralność jest widoczna w asymetrii biomolekuł, takich jak aminokwasy i cukry, a także w łatwości struktur biologicznych, takich jak DNA i białka. Pojęcie chiralności odgrywa fundamentalną rolę w zrozumieniu procesów biochemicznych i interakcji w organizmach żywych.
Terminy achiralny i mezo są ze sobą powiązane, ale opisują różne koncepcje chemiczne. Achiral odnosi się do cząsteczki lub obiektu, któremu brakuje chiralności i który można nałożyć na jego lustrzane odbicie. Natomiast związki mezo to specjalne typy cząsteczek, które zawierają centra chiralne, ale ogólnie są achiralne ze względu na wewnętrzne elementy symetrii. Związki mezo posiadają płaszczyznę(y) symetrii, która dzieli cząsteczkę na identyczne połowy, czyniąc je w ten sposób optycznie nieaktywnymi pomimo posiadania centrów chiralnych. To rozróżnienie podkreśla wyjątkową naturę związków mezo, ponieważ mają jednocześnie właściwości chiralne i achiralne.