Radioteleskopy zbierają dane o ciałach niebieskich i zjawiskach, wykrywając fale radiowe emitowane lub odbijane przez te źródła. Proces rozpoczyna się od fal radiowych przemieszczających się w przestrzeni kosmicznej, aż dotrą do atmosfery ziemskiej. Teleskopy radiowe są wyposażone w duże czasze paraboliczne lub układy anten wrażliwych na częstotliwości radiowe. Kiedy fale radiowe uderzają w powierzchnię zbierającą teleskopu, skupiają się na systemie odbiornika. System ten przetwarza sygnały radiowe na sygnały elektryczne, które mogą być przetwarzane i analizowane przez astronomów.
Teleskopy radiowe gromadzą dane za pomocą wyspecjalizowanych odbiorników dostrojonych do określonych częstotliwości odpowiadających falom radiowym emitowanym przez źródła niebieskie. Odbiorniki te wzmacniają i filtrują przychodzące sygnały, aby wydobyć cenne informacje astronomiczne. Zebrane dane zazwyczaj obejmują intensywność, polaryzację, częstotliwość i kierunek fal radiowych. Nowoczesne radioteleskopy często wykorzystują zaawansowane techniki cyfrowego przetwarzania sygnału w celu poprawy jakości danych oraz ograniczenia szumów i zakłóceń ze źródeł naziemnych.
Teleskopy, w tym radioteleskopy, zbierają dane poprzez skupianie promieniowania elektromagnetycznego (takiego jak światło widzialne, fale radiowe lub promieniowanie podczerwone) ciał niebieskich na detektorze lub systemie odbiornika. Proces zbierania polega na zebraniu ze źródła jak największej ilości promieniowania i przekształceniu go w postać, którą można poddać analizie. W przypadku radioteleskopów oznacza to przechwytywanie fal radiowych emitowanych przez gwiazdy, galaktyki, pulsary i inne zjawiska kosmiczne. Zebrane dane zapewniają astronomom wgląd w właściwości, zachowanie i skład ciał niebieskich we wszechświecie.
Teleskopy radiowe zbierają i odbijają fale radiowe emitowane przez ciała niebieskie i zjawiska kosmiczne. Te fale radiowe pochodzą z różnych źródeł, takich jak gwiazdy, galaktyki, kwazary, pulsary i kosmiczne mikrofalowe promieniowanie tła. Paraboliczna czasza teleskopu lub układ anten zbiera przychodzące fale radiowe i odbija je w systemie odbiornika. Następnie odbiornik przetwarza sygnały w celu wydobycia informacji o intensywności, częstotliwości, polaryzacji i przestrzennym rozkładzie emisji radiowych. Badając te sygnały radiowe, astronomowie mogą badać właściwości fizyczne ciał niebieskich, ich otoczenie i procesy rządzące ich zachowaniem.
Teleskop zaprojektowany specjalnie do zbierania fal radiowych nazywany jest radioteleskopem. W przeciwieństwie do teleskopów optycznych, które zbierają światło widzialne, radioteleskopy wykrywają fale radiowe emitowane przez ciała niebieskie. Radioteleskopy są wyposażone w duże anteny talerzowe lub układy mniejszych anten, które są wrażliwe na szeroki zakres częstotliwości radiowych. Działają w całym spektrum radiowym, od fal metrowych po fale milimetrowe, umożliwiając astronomom badanie różnych typów zjawisk kosmicznych, w tym obłoków neutralnego wodoru, radiogalaktyk, kosmicznego mikrofalowego promieniowania tła i nie tylko. Radioteleskopy odgrywają kluczową rolę we współczesnej astronomii, zapewniając unikalny wgląd we wszechświat, wykraczający poza to, co mogą obserwować teleskopy optyczne.
