Radiotelescopen verzamelen gegevens van hemellichamen en verschijnselen door radiogolven te detecteren die door deze bronnen worden uitgezonden of gereflecteerd. Het proces begint met de radiogolven die door de ruimte reizen totdat ze de atmosfeer van de aarde bereiken. Radiotelescopen zijn uitgerust met grote parabolische schotels of reeksen antennes die gevoelig zijn voor radiofrequenties. Wanneer de radiogolven het verzameloppervlak van de telescoop raken, worden ze gefocusseerd op een ontvangstsysteem. Dit systeem zet de radiosignalen om in elektrische signalen die door astronomen kunnen worden verwerkt en geanalyseerd.
Radiotelescopen verzamelen gegevens door gebruik te maken van gespecialiseerde ontvangers die zijn afgestemd op specifieke frequenties die overeenkomen met de radiogolven die door hemelse bronnen worden uitgezonden. Deze ontvangers versterken en filteren de binnenkomende signalen om waardevolle astronomische informatie te extraheren. De verzamelde gegevens omvatten doorgaans de intensiteit, polarisatie, frequentie en richting van de radiogolven. Moderne radiotelescopen maken vaak gebruik van geavanceerde digitale signaalverwerkingstechnieken om de kwaliteit van de gegevens te verbeteren en ruis en interferentie van terrestrische bronnen te verminderen.
Telescopen, inclusief radiotelescopen, verzamelen gegevens door elektromagnetische straling (zoals zichtbaar licht, radiogolven of infraroodstraling) van hemellichamen op een detector- of ontvangersysteem te richten. Bij het verzamelproces wordt zoveel mogelijk straling uit de bron verzameld en omgezet in een vorm die kan worden geanalyseerd. Voor radiotelescopen gaat het daarbij om het opvangen van radiogolven die worden uitgezonden door sterren, sterrenstelsels, pulsars en andere kosmische verschijnselen. De verzamelde gegevens bieden astronomen inzicht in de eigenschappen, het gedrag en de samenstelling van hemellichamen in het universum.
Radiotelescopen verzamelen en reflecteren radiogolven die worden uitgezonden door hemellichamen en kosmische verschijnselen. Deze radiogolven zijn afkomstig van verschillende bronnen, zoals sterren, sterrenstelsels, quasars, pulsars en de kosmische achtergrondstraling. De parabolische schotel of reeks antennes van de telescoop verzamelt de binnenkomende radiogolven en reflecteert deze op een ontvangstsysteem. De ontvanger verwerkt vervolgens de signalen om informatie te extraheren over de intensiteit, frequentie, polarisatie en ruimtelijke verdeling van de radio-emissies. Door deze radiosignalen te bestuderen kunnen astronomen de fysieke eigenschappen van hemellichamen, hun omgeving en de processen die hun gedrag bepalen, onderzoeken.
Een telescoop die speciaal is ontworpen voor het verzamelen van radiogolven staat bekend als een radiotelescoop. In tegenstelling tot optische telescopen die zichtbaar licht verzamelen, detecteren radiotelescopen radiogolven die worden uitgezonden door hemellichamen. Radiotelescopen zijn uitgerust met grote schotelantennes of reeksen kleinere antennes die gevoelig zijn voor een breed scala aan radiofrequenties. Ze werken over het hele radiospectrum, van metergolflengten tot millimetergolflengten, waardoor astronomen verschillende soorten kosmische verschijnselen kunnen bestuderen, waaronder neutrale waterstofwolken, radiostelsels, kosmische microgolfachtergrondstraling en meer. Radiotelescopen spelen een cruciale rol in de moderne astronomie door unieke inzichten in het heelal te bieden die verder gaan dan wat optische telescopen kunnen waarnemen.