Fale radiowe posiadają kilka kluczowych właściwości, które definiują ich zachowanie i użyteczność w komunikacji i innych zastosowaniach. Są rodzajem promieniowania elektromagnetycznego charakteryzującym się długimi falami, zwykle w zakresie od około 1 milimetra do setek metrów. Jedną z zasadniczych właściwości fal radiowych jest ich zdolność do przemieszczania się na duże odległości w atmosferze i przestrzeni kosmicznej, co umożliwia ich niska absorpcja i odbicie przez ziemską atmosferę i jonosferę. Ta właściwość umożliwia wykorzystanie fal radiowych do komunikacji na duże odległości, w tym do transmisji, komunikacji satelitarnej i systemów radarowych.
Cechą, która przede wszystkim wyróżnia fale radiowe, jest ich długość fali, która waha się od około 1 milimetra do setek metrów. Ta duża długość fali pozwala falom radiowym skutecznie rozprzestrzeniać się w atmosferze, odbijając się od powierzchni i uginając się wokół przeszkód. Umożliwia także wykorzystanie ich do transmisji na duże odległości oraz do komunikacji między urządzeniami, takimi jak radia, telefony komórkowe i satelity. Fale radiowe dzieli się na różne pasma w oparciu o ich częstotliwości, od bardzo niskich częstotliwości (VLF) do ekstremalnie wysokich częstotliwości (EHF), przy czym każde z nich ma specyficzne właściwości i zastosowania w komunikacji i technologii.
Fale elektromagnetyczne, w tym fale radiowe, mają cztery podstawowe właściwości: długość fali, częstotliwość, amplitudę i prędkość. Długość fali odnosi się do odległości pomiędzy kolejnymi grzbietami lub dolinami fali i określa rodzaj promieniowania elektromagnetycznego (np. fale radiowe, mikrofale, światło widzialne) i jego oddziaływanie z materią. Częstotliwość mierzona w hercach (Hz) wskazuje, ile cykli fal przechodzi przez punkt w ciągu jednej sekundy i jest odwrotnie skorelowana z długością fali. Amplituda reprezentuje maksymalne wychylenie fali ze stanu równowagi, określając jej intensywność lub jasność. Wreszcie wszystkie fale elektromagnetyczne przemieszczają się w próżni z prędkością światła (około 3 × 10^8 metrów na sekundę), niezależnie od ich długości fali i częstotliwości.
Właściwości RF, czyli właściwości częstotliwości radiowej, odnoszą się do cech charakterystycznych tej części widma elektromagnetycznego, w której występują fale radiowe i mikrofale. Właściwości te obejmują zakres częstotliwości, charakterystykę propagacji oraz interakcje z materiałami i obiektami. Częstotliwości radiowe mieszczą się zazwyczaj w zakresie od około 3 kHz do 300 GHz i obejmują różne zastosowania, takie jak nadawanie, telekomunikacja, radar i sieci bezprzewodowe. Sygnały RF wykazują właściwości takie jak odbicie, dyfrakcja i absorpcja w zależności od ich częstotliwości i otaczającego środowiska, wpływając na ich użyteczność w różnych technologiach i systemach komunikacyjnych.
Zarówno fale radiowe, jak i mikrofale mają wspólne właściwości ze względu na ich klasyfikację w widmie elektromagnetycznym. Obydwa rozchodzą się w przestrzeni i różnych ośrodkach z prędkością światła, wykazują zachowanie falowe charakteryzujące się długościami fal i częstotliwościami oraz oddziałują z materią poprzez absorpcję, odbicie i dyfrakcję. Różnią się jednak przede wszystkim zakresem długości fal, przy czym fale radiowe mają dłuższe długości fal (od około 1 mm do setek metrów) w porównaniu z mikrofalami (od około 1 mm do 1 metra). Te różnice w długości fal wpływają na ich charakterystykę propagacji, zastosowania i interakcje z urządzeniami technologicznymi i systemami komunikacyjnymi.