Przełączniki w sieciach z komutacją obwodów służą podstawowemu celowi: ustanawianiu i utrzymywaniu dedykowanych ścieżek lub obwodów komunikacyjnych pomiędzy komunikującymi się stronami na czas sesji komunikacyjnej. W sieciach z komutacją obwodów, takich jak tradycyjne sieci telefoniczne, przełączniki odgrywają kluczową rolę w ustawianiu tych ścieżek, dynamicznie łącząc segmenty sieci w razie potrzeby. Po ustanowieniu łącza pozostaje ono przydzielone komunikującym się stronom aż do zakończenia sesji, zapewniając stałą przepustowość i przewidywalną jakość transmisji. Ta metoda dedykowanego połączenia w sieciach z komutacją łączy gwarantuje niezawodną i nieprzerwaną komunikację, dzięki czemu nadaje się do połączeń głosowych i transmisji danych w czasie rzeczywistym, gdzie konieczne jest zminimalizowanie opóźnień i jittera.
Podstawowym celem przełączania obwodów jest zapewnienie dedykowanej ścieżki komunikacji pomiędzy dwiema lub większą liczbą stron na czas sesji komunikacyjnej. W przeciwieństwie do przełączania pakietów, gdzie dane są dzielone na pakiety, które przemieszczają się niezależnie w sieci i mogą przebiegać różnymi trasami, przełączanie obwodów ustanawia ciągłą ścieżkę w sieci przez cały czas trwania sesji komunikacyjnej. Ta dedykowana ścieżka gwarantuje, że zasoby, takie jak przepustowość, zostaną przydzielone wyłącznie do sesji komunikacyjnej, co prowadzi do stałej jakości transmisji i przewidywalnej wydajności. Przełączanie obwodów jest powszechnie stosowane w zastosowaniach wymagających komunikacji w czasie rzeczywistym, takich jak połączenia głosowe i wideokonferencje, gdzie kluczowe znaczenie ma utrzymanie ciągłej łączności i minimalizacja opóźnień.
Przełączniki w sieciach komputerowych służą do łączenia wielu urządzeń w obrębie sieci lokalnej (LAN) lub pomiędzy sieciami LAN, umożliwiając sprawną komunikację i wymianę danych. Przełączniki sieciowe działają w warstwie łącza danych (warstwa 2) modelu OSI i odpowiadają za przekazywanie pakietów danych do urządzeń docelowych na podstawie adresów MAC. Dzięki dynamicznemu uczeniu się adresów MAC podłączonych urządzeń i utrzymywaniu tablicy przekazywania, przełączniki umożliwiają szybką i niezawodną transmisję danych w sieci. W przeciwieństwie do routerów, które działają w warstwie sieci (warstwa 3) i podejmują decyzje o przekazywaniu na podstawie adresów IP, przełączniki zapewniają szybką łączność w sieciach LAN i zwiększają wydajność sieci poprzez redukcję kolizji i poprawę wydajności sieci.
Cel przełączania ogólnie odnosi się do procesu kierowania danych lub informacji z jednego punktu do drugiego w sieci. W kontekście komunikacji sieciowej przełączanie polega na określeniu optymalnej ścieżki lub trasy podróży pakietów danych z urządzenia źródłowego do urządzenia docelowego. Urządzenia przełączające, takie jak przełączniki sieciowe i routery, odgrywają kluczową rolę w tym procesie, podejmując decyzje o przekazywaniu w oparciu o określone kryteria, takie jak adresy MAC w przypadku przełączników lub adresy IP w przypadku routerów. Przełączanie zapewnia wydajną transmisję danych, minimalizuje opóźnienia i optymalizuje wydajność sieci, kierując dane wzdłuż najbardziej odpowiednich ścieżek w infrastrukturze sieciowej.
Jedną z głównych zalet sieci z komutacją łączy jest ich zdolność do zapewnienia gwarantowanej przepustowości i stałej jakości transmisji przez cały czas trwania sesji komunikacyjnej. W sieciach z komutacją łączy na początku sesji ustanawiana jest dedykowana ścieżka lub obwód komunikacyjny pomiędzy komunikującymi się stronami. Ta dedykowana ścieżka gwarantuje, że zasoby, takie jak przepustowość, zostaną przydzielone wyłącznie do sesji komunikacyjnej, eliminując rywalizację i zapewniając niezawodną transmisję danych. Ponadto sieci z komutacją obwodów doskonale nadają się do zastosowań w czasie rzeczywistym, takich jak połączenia głosowe i wideokonferencje, gdzie utrzymanie stałej łączności i minimalizacja opóźnień ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia wysokiej jakości komunikacji.
Podstawowa różnica między sieciami z komutacją pakietów i sieciami z komutacją obwodów polega na sposobie obsługi transmisji danych i zasobów sieciowych. W sieci z komutacją łączy pomiędzy komunikującymi się stronami tworzona jest dedykowana ścieżka lub obwód komunikacyjny na cały czas trwania sesji komunikacyjnej. Ta dedykowana ścieżka gwarantuje ciągłą przepustowość i jakość transmisji, ale może być mniej efektywna w wykorzystaniu zasobów sieciowych, gdy obwód nie jest w pełni wykorzystany. Z kolei sieci z komutacją pakietów, takie jak Internet, dzielą dane na pakiety, które przemieszczają się niezależnie w sieci i mogą docierać do miejsca docelowego różnymi trasami. Przełączanie pakietów pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie zasobów sieciowych i obsługuje zmienne obciążenie ruchem, ale może powodować opóźnienia i wahania spowodowane routingiem i przetwarzaniem pakietów.
Routing w sieciach z komutacją łączy obejmuje proces określania i konfigurowania optymalnej ścieżki lub trasy sesji komunikacyjnej pomiędzy stronami źródłowymi i docelowymi. W przeciwieństwie do sieci z komutacją pakietów, w których decyzje dotyczące routingu opierają się na adresach IP i mogą się różnić dla każdego pakietu, routing w sieciach z komutacją łączy ustanawia dedykowaną ścieżkę przez infrastrukturę sieciową. Algorytmy routingu w sieciach z komutacją łączy mają na celu optymalizację alokacji zasobów, minimalizację opóźnień w transmisji i zapewnienie ciągłej łączności przez cały czas trwania sesji komunikacyjnej. Ten proces routingu gwarantuje, że po ustanowieniu obwodu transmisja danych będzie przebiegać wydajnie i niezawodnie wzdłuż wcześniej określonej ścieżki, aż do zakończenia sesji.