Transformatory i wzmacniacze to odrębne elementy elektroniki o różnych funkcjach i zasadach działania. Transformator to pasywne urządzenie elektryczne służące do przesyłania energii elektrycznej pomiędzy dwoma lub większą liczbą obwodów poprzez indukcję elektromagnetyczną. Składa się z dwóch lub więcej cewek (uzwojeń) drutu owiniętych wokół wspólnego rdzenia, zwykle wykonanego z materiału ferromagnetycznego. Transformatory działają na zasadzie wzajemnej indukcji, gdzie prąd przemienny w jednym uzwojeniu indukuje napięcie w drugim uzwojeniu.
Podstawowym celem transformatora jest zmiana poziomu napięcia (zwiększanie lub zmniejszanie) pomiędzy obwodami wejściowymi i wyjściowymi przy jednoczesnym zachowaniu częstotliwości prądu przemiennego. Ta zdolność sprawia, że transformatory są niezbędne do wydajnego przesyłania energii elektrycznej na duże odległości, dopasowywania impedancji między różnymi obwodami i izolowania obwodów od siebie elektrycznie.
Transformatora nie nazywa się zwykle wzmacniaczem, ponieważ jego podstawową funkcją jest transformacja napięcia, a nie wzmocnienie sygnału. Z drugiej strony wzmacniacze to aktywne urządzenia elektroniczne zaprojektowane w celu zwiększenia amplitudy (napięcia, prądu lub mocy) sygnału wejściowego bez znaczącego zniekształcania jego kształtu fali. Wzmacniacze wykorzystują aktywne komponenty, takie jak tranzystory lub wzmacniacze operacyjne (wzmacniacze operacyjne), do wzmacniania sygnałów do różnych zastosowań, takich jak wzmacnianie dźwięku, przetwarzanie sygnałów i komunikacja.
Chociaż transformatory nie są stosowane jako wzmacniacze w tradycyjnym znaczeniu ze względu na ich pasywny charakter i skupienie się na transformacji napięcia, mogą stanowić część obwodów wzmacniaczy. Transformatory są powszechnie stosowane w zasilaczach wzmacniaczy do zwiększania lub zmniejszania napięcia w zależności od potrzeb w celu wydajnego dostarczania mocy do elementów aktywnych, takich jak tranzystory lub lampy próżniowe. Jednak główną funkcję wzmacniającą w takich obwodach pełnią urządzenia aktywne, takie jak tranzystory lub lampy, a nie sam transformator.
Główna różnica między transformatorem a tranzystorem polega na ich funkcji i zasadach działania. Jak wspomniano, transformator jest urządzeniem pasywnym, które przenosi energię elektryczną poprzez indukcję elektromagnetyczną pomiędzy oddzielnymi uzwojeniami. Działa na prąd przemienny (AC) i jest używany głównie do transformacji napięcia, izolacji i dopasowywania impedancji w obwodach elektrycznych.
Natomiast tranzystor jest aktywnym urządzeniem półprzewodnikowym, które może wzmacniać lub przełączać sygnały elektryczne i moc. Tranzystory to podstawowe elementy współczesnej elektroniki, służące jako kluczowe elementy wzmacniaczy, oscylatorów, bramek logicznych i wielu innych obwodów elektronicznych. Kontrolują przepływ prądu pomiędzy dwoma zaciskami (źródłem i drenem w tranzystorach polowych lub kolektorem i emiterem w bipolarnych tranzystorach złączowych) w oparciu o napięcie przyłożone do trzeciego zacisku (bramki lub bazy), umożliwiając wzmocnienie sygnału i inne funkcje.
Zależność między tranzystorami i wzmacniaczami polega na zdolności tranzystora do wzmacniania sygnałów. Wzmacniacz to urządzenie lub obwód wykorzystujący elementy aktywne, takie jak tranzystory, do zwiększania amplitudy sygnału elektrycznego bez znaczącej zmiany jego kształtu fali. Tranzystory są kluczowymi elementami obwodów wzmacniaczy ze względu na ich zdolność do kontrolowania dużych prądów i napięć w oparciu o niewielkie zmiany sygnałów wejściowych. Wzmacniacze można projektować przy użyciu różnych konfiguracji tranzystorów, takich jak konfiguracja wspólnego emitera, wspólnego kolektora lub wspólnej bazy, w celu uzyskania różnych poziomów wzmocnienia napięcia i dopasowania impedancji do określonych zastosowań.
