Luchtdruk, ook wel atmosferische druk genoemd, is de kracht die wordt uitgeoefend door het gewicht van de lucht boven een bepaald punt op het aardoppervlak. Het wordt doorgaans gemeten met behulp van de eenheid genaamd “pascal” (Pa), de SI-eenheid van druk. Eén pascal wordt gedefinieerd als één newton per vierkante meter (N/m²). Naast pascal wordt de luchtdruk ook vaak gemeten in andere eenheden, zoals millibar (mb) of inches kwik (inHg), afhankelijk van de toepassing en regio.
Voor het meten van de luchtdruk worden verschillende instrumenten gebruikt, afhankelijk van het vereiste bereik en de vereiste nauwkeurigheid. Een veelgebruikt instrument is de kwikbarometer, die bestaat uit een verticale glazen buis die gedeeltelijk gevuld is met kwik. De hoogte van de kwikkolom in de buis verandert als reactie op veranderingen in de atmosferische druk. De standaard atmosferische druk op zeeniveau ondersteunt een kwikkolom van ongeveer 760 mm (29,92 inch) hoog. Deze hoogte, bekend als standaard atmosferische druk, komt overeen met ongeveer 1013,25 millibar of 101,325 kilopascal.
In klaslokalen of onderwijsomgevingen kunnen leerlingen eenvoudigere apparaten gebruiken, zoals een aneroïde barometer, om concepten van atmosferische druk te begrijpen. Een aneroïde barometer maakt gebruik van een kleine, flexibele metalen doos, een aneroïde cel genaamd, die uitzet of samentrekt bij veranderingen in de luchtdruk. Deze beweging wordt vervolgens weergegeven op een wijzerplaat die is gekalibreerd in eenheden zoals inches kwik of millibar.
Het nauwkeurig meten van de luchtdruk is cruciaal voor weersvoorspellingen, de luchtvaart en diverse industriële toepassingen. Instrumenten zoals barometers bieden realtime metingen waarmee meteorologen weerpatronen kunnen monitoren, piloten veilig door vliegtuigen kunnen navigeren en ingenieurs systemen kunnen ontwerpen die effectief werken onder wisselende atmosferische omstandigheden.