De flux in een transformatorkern neemt niet noodzakelijk lineair toe met de belasting. Wanneer de belasting aangesloten op een transformator toeneemt, neemt ook de stroom die uit de secundaire wikkeling wordt getrokken toe. Deze verhoogde stroom induceert een hoger magnetisch veld in de wikkelingen van de transformator, wat volgens de wet van Faraday van elektromagnetische inductie leidt tot een overeenkomstige toename van de magnetische flux in de kern. De relatie tussen belastingsstroom en kernflux wordt echter beïnvloed door factoren zoals het ontwerp van de transformator, de magnetische eigenschappen van het kernmateriaal en de belastingsfactor. In de praktijk kunnen kernverzadiging en ontwerpoverwegingen beperken hoeveel flux kan toenemen met belasting voordat de prestaties en efficiëntie van de transformator worden beïnvloed.
Wanneer de belasting in een transformator toeneemt, treden er verschillende effecten op. Ten eerste neemt de stroom die door de secundaire wikkeling vloeit toe, wat leidt tot een hogere magnetische veldintensiteit in de kern. Dit verhoogde magnetische veld induceert een hogere magnetische fluxdichtheid in het kernmateriaal. Bijgevolg kan de transformator hogere verliezen ervaren als gevolg van verhoogde wervelstromen en hysteresisverliezen in het kernmateriaal. Bovendien kunnen hogere stromen ook leiden tot grotere weerstandsverliezen in de wikkelingen, wat de efficiëntie van de transformator beïnvloedt en mogelijk oververhitting veroorzaakt als de belastingstoename aanzienlijk of langdurig is.
De kernflux in een transformator hangt af van verschillende factoren, waaronder het aantal windingen in de wikkelingen, de grootte van de stroom die door de wikkelingen vloeit en de magnetische eigenschappen van het kernmateriaal. Volgens de wet van Faraday van elektromagnetische inductie is de magnetische flux in de kern recht evenredig met het product van het aantal windingen in de wikkelingen en de stroom die erdoorheen vloeit. Bovendien beïnvloeden de permeabiliteits- en verzadigingskarakteristieken van het kernmateriaal hoe de fluxdichtheid varieert met het aangelegde magnetische veld. Ontwerpoverwegingen zoals kernvorm, grootte en koelmethoden hebben ook invloed op de kernflux en de prestaties van de transformator.
Kernflux in een transformator is niet onafhankelijk van de belastingsstroom. Naarmate de belastingsstroom toeneemt, neemt de magnetische veldintensiteit die wordt geïnduceerd door de stroom in de wikkelingen toe, wat leidt tot een hogere magnetische fluxdichtheid in de transformatorkern. De relatie tussen belastingsstroom en kernflux wordt bepaald door elektromagnetische wetten, in het bijzonder de inductiewet van Faraday, die stelt dat de geïnduceerde elektromotorische kracht (EMF) in elk gesloten circuit evenredig is met de mate van verandering van de magnetische flux die het circuit verbindt.
De flux van een transformator hangt voornamelijk af van de stroom die door de wikkelingen vloeit en het aantal windingen in die wikkelingen. Volgens de wet van Faraday van elektromagnetische inductie induceert een toename van de stroom door de wikkelingen een hogere magnetische veldintensiteit, waardoor de magnetische flux in de transformatorkern toeneemt. Het aantal windingen in de wikkelingen heeft ook invloed op de flux, aangezien meer windingen resulteren in een hogere geïnduceerde spanning per winding en dus een hogere magnetische flux voor een gegeven stroom. Bovendien beïnvloeden kernmateriaaleigenschappen zoals permeabiliteit en verzadigingskarakteristieken hoe de fluxdichtheid varieert met de toegepaste magnetische veldsterkte. Deze factoren bepalen gezamenlijk de magnetische flux en prestatiekenmerken van de transformator onder verschillende belastingsomstandigheden.