Weerstand is per definitie onafhankelijk van de frequentie in ideale weerstanden. Met andere woorden: de weerstandswaarde blijft constant, ongeacht de frequentie van het aangelegde AC- (wisselstroom) of DC-signaal (gelijkstroom). Dit kenmerk komt voort uit de fundamentele definitie van weerstand als de verhouding tussen spanning en stroom in een geleider, die puur een functie is van het materiaal en de afmetingen van de weerstand. Daarom veranderen frequentieveranderingen de weerstand van een ideale weerstand niet, waardoor het een voorspelbaar en stabiel onderdeel in elektronische circuits wordt.
In echte weerstanden, vooral die met draadgewonden of filmtypes, kan er echter enige afhankelijkheid van de frequentie zijn als gevolg van parasitaire inductie- en capaciteitseffecten. Deze parasitaire componenten kunnen kleine variaties in de weerstand bij hoge frequenties introduceren, waardoor de weerstand zich enigszins anders gedraagt dan zijn DC-gedrag. Ingenieurs houden rekening met deze effecten bij hoogfrequente toepassingen waarbij nauwkeurige weerstandswaarden van cruciaal belang zijn.
De weerstand hangt voornamelijk af van het materiaal waaruit de weerstand is gemaakt en de fysieke afmetingen ervan, zoals lengte, dwarsdoorsnede en temperatuur. Verschillende materialen vertonen een verschillende mate van weerstand tegen de stroom van elektrische stroom, ook wel weerstand genoemd. Metalen hebben bijvoorbeeld doorgaans een lage soortelijke weerstand vergeleken met niet-geleidende materialen zoals keramiek of koolstoffilms. De fysieke afmetingen van de weerstand hebben ook invloed op de weerstand: langere weerstanden hebben een hogere weerstand, terwijl bredere weerstanden een lagere weerstand hebben. Temperatuurveranderingen kunnen ook de weerstand beïnvloeden als gevolg van veranderingen in de soortelijke weerstand van het materiaal.
De weerstand in een weerstand verandert niet met de frequentie, omdat weerstand fundamenteel een eigenschap is van het materiaal en de afmetingen van de weerstand zelf. Het vertegenwoordigt de weerstand tegen de stroom van elektrische stroom, die onafhankelijk is van de snelheid waarmee de stroom wisselt (frequentie). Dit principe geldt voor zowel DC- als AC-circuits en zorgt ervoor dat weerstanden consistente prestaties leveren in termen van spanning-stroomrelatie, ongeacht de frequentie van het aangelegde signaal.
De weerstand hangt voornamelijk af van de soortelijke weerstand van het materiaal en de fysieke afmetingen van de weerstand. Weerstand is een inherente eigenschap van het materiaal en weerspiegelt het vermogen ervan om de stroom van elektrische stroom te belemmeren. Materialen met een hoge soortelijke weerstand, zoals keramiek of bepaalde polymeren, vertonen bijvoorbeeld een hogere weerstand dan geleidende metalen zoals koper of aluminium. Bovendien beïnvloeden de fysieke afmetingen van de weerstand, zoals lengte, dwarsdoorsnede en temperatuur, rechtstreeks de weerstandswaarde. Samen bepalen deze factoren de specifieke weerstandswaarde van een weerstand, waardoor het voorspelbare gedrag ervan in elektronische circuits wordt gegarandeerd.