Transformatör verimliliği genellikle yük koşullarına göre değişir ve bu ilişkinin anlaşılması, enerji aktarımının optimize edilmesi ve elektrik sistemlerindeki kayıpların en aza indirilmesi açısından çok önemlidir. Genellikle belli bir noktaya kadar yük arttıkça trafo verimi artar. Düşük yüklerde, yükten bağımsız olarak nispeten sabit kalan çekirdek kayıpları ve boşta akım kayıpları nedeniyle transformatör optimum verimliliğinin altında çalışabilir. Transformatörün nominal kapasitesi dahilinde yük arttıkça, giriş gücünün daha büyük bir kısmı çıkışa aktarıldığı için verimlilik artar.
Verimlilik yük ile doğrusal olarak artmaz, bunun yerine karakteristik bir eğriyi takip eder. Hafif yüklerde, transformatör daha düşük verimlilik sergileyebilir çünkü kayıplar (çekirdek kayıpları ve bakır kayıpları gibi) giriş gücünün önemli bir yüzdesini oluşturur. Yük arttıkça kayıplar nispeten sabit kalır ancak yüke iletilen güç artar, bu da daha yüksek verim sağlar. Bununla birlikte, belirli bir noktanın ötesinde, genellikle tam yüke yaklaşıldığında veya transformatörün nominal kapasitesine yaklaşıldığında, çekirdekteki doygunluk etkileri veya daha yüksek akımlarda artan bakır kayıpları gibi faktörler nedeniyle verimlilik durağanlaşabilir veya hatta biraz azalabilir.
Bir transformatörde yük arttığında, çeşitli etkiler onun çalışmasını etkiler. İlk olarak, yük arttıkça voltaj regülasyonu iyileşme eğilimindedir; bu, transformatörün değişen yük koşulları altında nominal çıkış voltajına daha yakın tutabileceği anlamına gelir. Bu, bağlı ekipmanın kararlı çalışmasını sağlamak için faydalıdır. İkinci olarak yüke iletilen güç, yük akımıyla birlikte artar ve birincil sargıdan ikincil sargıya enerji aktarımının genel verimliliği artar. Bununla birlikte, transformatörün nominal kapasitesinin ötesinde aşırı yükleme, aşırı ısınmaya, verimliliğin azalmasına ve transformatör sargılarında potansiyel hasara neden olabilir.
Bir transformatörde yük direnci arttıkça verim artar, çünkü daha yüksek yük dirençlerinde dirençli kayıplar (bakır kayıpları) hakimdir. Bu kayıplar yük akımının karesi ile orantılı olduğundan yük direnci arttıkça yük akımı azalır ve böylece bakır kayıpları azalır. Kayıplardaki bu azalma, sarımlarda ısı olarak daha az gücün dağılması nedeniyle daha yüksek verimliliğe katkıda bulunur. Bu nedenle transformatörler, yük empedansı transformatörün nominal empedansı ile eşleştiğinde verimli çalışacak şekilde tasarlanarak maksimum güç aktarımı ve minimum enerji kaybı sağlanır.
Bir transformatördeki verimlilik, çeşitli faktörlerden dolayı yük akımının bir fonksiyonu olarak artar. Başlangıçta, düşük yük akımlarında transformatör, çekirdek kayıpları ve boşta akım kayıpları gibi sabit kayıplar nedeniyle tepe verimliliğinin altında çalışabilir. Yük akımı arttıkça, giriş gücünün daha büyük bir kısmı faydalı çıkış gücüne dönüştürülür ve bu da verimliliğin artmasına yol açar. Bu ilişki önemlidir çünkü kayıplar (hem çekirdek kayıpları hem de bakır kayıpları) nispeten sabit kalır, ancak yüke iletilen çıkış gücü yük akımıyla birlikte artar. Bu nedenle transformatörler, çeşitli yük akımlarında verimli çalışacak, enerji aktarımını optimize edecek ve israfı en aza indirecek şekilde tasarlanmıştır.