“Transistör” terimi, “transfer” ve “direnç” kelimelerinin bir birleşimidir ve onun, direnç benzeri bir bileşen üzerinden elektrik sinyallerini veya akımı aktaran bir cihaz olarak işlevini yansıtır. Daha küçük boyutu, daha düşük güç tüketimi ve daha yüksek güvenilirliği nedeniyle birçok uygulamada vakum tüplerinin yerini alan, 20. yüzyılın ortalarında geliştirilen devrim niteliğindeki yarı iletken cihazı tanımlamak için türetilmiştir.
“Transistör” kelimesinin kökeni, 1940’larda Bell Laboratuvarlarındaki yaratıcılarına, özellikle John Bardeen, Walter Brattain ve William Shockley’e kadar uzanabilir. Bu bilim adamları, küçük bir elektrik sinyalinin katı hal cihazında çok daha büyük bir sinyali nasıl kontrol edebildiğini, dolayısıyla vakum tüplerinden önemli ölçüde farklı bir şekilde “direnç aktarabildiğini” göstererek ilk transistörü icat ettiler.
“Transistör” teriminin kendisi bir kısaltma değil, elektronik devrelerdeki işlevinin özünü yakalayan tanımlayıcı bir isimdir. Elektronik cihazların minyatürleştirilmesini sağlayan ve dijital çağın temelini atan elektronik teknolojisinde çok önemli bir ilerlemeyi temsil ediyor.
“BJT” kısaltması, bir yarı iletkendeki hem elektron hem de delik taşıyıcıları yoluyla akım akışlarını kontrol ederek çalışan özel bir transistör türü olan Bipolar Bağlantı Transistörü anlamına gelir. “Transistör” terimi, spesifik çalışma prensiplerine bakılmaksızın, elektrik sinyallerini yükseltebilen veya değiştirebilen çeşitli yarı iletken cihaz türlerini belirtmek için yaygın olarak kullanılır.
Genel olarak “transistör” terimi, modern elektronikle eşanlamlı hale geldi ve günlük yaşamlarımızı şekillendiren sayısız elektronik cihaz ve sistemdeki temel rolünü yansıtıyor.