Bir transformatör tipik olarak pasif bir cihaz olarak sınıflandırılır. Bu sınıflandırma, alternatif akımın (AC) frekansını değiştirmeden veya sisteme enerji eklemeden elektrik enerjisini manyetik bağlantı yoluyla bir devreden diğerine aktarmanın birincil işlevinden kaynaklanmaktadır. Temel olarak, bir transformatör, değişen manyetik alanların çalışması için harici bir güç kaynağı gerektiren herhangi bir aktif bileşen olmaksızın bobinlerde voltajı indüklediği elektromanyetik indüksiyon prensibine göre çalışır. Pasif yapısı, onu elektronik sinyalleri yükseltmek veya değiştirmek için harici bir güç kaynağına ihtiyaç duyan transistörler gibi aktif cihazlardan ayırır.
“Pasif cihaz” terimi genellikle transformatörlere uygulanır çünkü bunların çalışması için harici bir güç kaynağına ihtiyaç yoktur. Bunun yerine, devreler arasında elektrik enerjisini aktarmak için yalnızca elektromanyetik indüksiyon ilkelerine güveniyorlar. Bir transformatör, bir manyetik çekirdeğin etrafına sarılı iki veya daha fazla tel bobini arasındaki karşılıklı endüksiyona dayalı olarak çalışır; burada bir bobindeki akım değişiklikleri, diğer bobinde voltajı indükler. Aktif elektronik bileşenler veya harici güç olmadan çalışmanın bu temel özelliği, transformatörleri elektrik ve elektronik devrelerde pasif cihazlar olarak ayırır.
Geleneksel elektrik ve elektronik terminolojisinde transformatör, çalışması için harici bir güç kaynağı gerektiren aktif bileşenlerin bulunmaması nedeniyle pasif bir cihaz olarak kabul edilir. Harici bir güç kaynağı kullanarak elektrik sinyallerini yükseltebilen veya değiştirebilen transistörler gibi aktif elemanların aksine, transformatörler sinyal işleme veya yükseltme gerçekleştirmez. Bunun yerine, manyetik indüksiyon yoluyla elektrik enerjisini bir devreden diğerine verimli bir şekilde aktarmaya odaklanırlar, giriş sinyalinin bütünlüğünü ve özelliklerini frekansını veya dalga biçimini değiştirmeden korurlar.
Transistör elektronikte aktif bir cihaz olarak sınıflandırılır. Dirençler, kapasitörler ve transformatörler gibi pasif cihazların aksine, transistörlerin etkili bir şekilde çalışması için harici bir güç kaynağına ihtiyaç vardır. Transistörler, bir devredeki akım akışını ve voltaj seviyelerini kontrol ederek elektronik sinyalleri yükseltebilir veya değiştirebilir. Bunu, elektrik iletkenliğinin manipülasyonu ve yarı iletken malzemeler içindeki yük taşıyıcılarının hareketi yoluyla başarıyorlar. Bu aktif işlem, transistörleri pasif cihazlardan ayırır; çünkü transistörler, yalnızca elektrik enerjisini iletmek veya dönüştürmek yerine sinyal işleme ve kontrole aktif olarak katılırlar.
Diyotlar genellikle elektronikte aktif cihazlar olarak sınıflandırılır. Akımın bir yönde geçmesine izin verirken (ileri eğilim) ters yönde bloke ederek (ters eğilim) bir devre içindeki akımın yönünü kontrol etmede aktif bir rol oynarlar. Bu aktif davranış, yük taşıyıcılarının (elektronlar veya delikler) iki terminali arasındaki bağlantı noktası boyunca akışının uygulanan öngerilim voltajına bağlı olduğu diyotların yarı iletken özelliklerinden kaynaklanır. Diyotlar, sinyal düzeltme, voltaj düzenleme ve anahtarlama uygulamalarına aktif olarak katılarak onları dirençler ve kapasitörler gibi pasif bileşenlerden ayırır.