Bir kristal kafes içindeki dislokasyonlar, atomların düzenli düzenini bozarak direnci artırabilir. Elektrik akımı bir kristalden akarken, mükemmel bir kafeste, dislokasyonlar içeren bir kafese göre daha az engelle karşılaşır. Bu bozulmalar elektronların hareketini engelleyerek daha sık saçılmalarına neden oluyor ve bu da malzemenin direncini artırıyor.
Dislokasyonlar, kusurlar ve safsızlıklar için çekirdeklenme bölgeleri görevi görerek kristal büyümesini önemli ölçüde etkileyebilir. Kristal büyümesi sırasında dislokasyonlar atomların düzenli düzenlenmesini engelleyerek kristal yapıda düzensizliklere yol açabilir. Bu, mekanik ve elektriksel özelliklerini etkileyerek kristal kalitesinin düşmesine neden olabilir.
İletkenlik açısından dislokasyonlar yoğunluğuna ve türüne bağlı olarak onu artırabilir veya azaltabilir. Genel olarak dislokasyonlar, elektronlar üzerindeki saçılma etkisinden dolayı elektriksel direnci arttırır. Ancak bazı durumlarda özellikle dislokasyon yoğunluğunun yüksek olduğu ve iyi hizalandığı malzemelerde dislokasyonlar elektrik iletimi için yollar oluşturabilir.
Kristal yapılardaki bir dislokasyonun etkisi, çekirdeğin etrafında yapısal düzensizliklere ve gerilim alanlarına neden olduğundan derindir. Dislokasyonlar, türlerine ve kristal kafes içindeki dağılımlarına bağlı olarak sertlik, süneklik ve tokluk gibi mekanik özellikleri etkileyebilir. Ayrıca elektriksel iletkenlik ve termal iletkenlik gibi malzeme özelliklerini de etkileyebilirler.
Dislokasyonlar, kristal kafes içindeki dislokasyonların hareketini engelleyerek malzemelerdeki mukavemeti arttırır. Bir malzeme strese maruz kaldığında dislokasyonlar etkileşime girer ve birbirlerinin hareketini engeller, böylece deformasyona karşı direnç gösterir. Bu etkileşim kayma düzlemlerinin ilerlemesini zorlaştırarak malzemenin mukavemetinin ve sertliğinin artmasına neden olur.