Bir devrede direncin arttırılması, Ohm Yasasına (V = IR) göre tipik olarak akım akışında bir azalmaya neden olur; burada V voltaj, I akım ve R dirençtir. Devre sabit bir voltaj kaynağıyla çalışıyorsa, direncin artması direnç üzerindeki voltajın orantılı bir şekilde artmasına neden olacaktır. Bu ilişki, devredeki toplam voltajın tutarlı kalmasını sağlar ve artan direnç orantılı olarak daha fazla voltajı emer.
Varistör, doğrusal olmayan bir direnç özelliği sergileyen, voltaja bağlı bir direnç türüdür. Uygulanan voltaja yanıt olarak direncini değiştirerek devreleri geçici voltaj yükselmelerine ve dalgalanmalarına karşı korumak için tasarlanmıştır. Normal çalışma koşullarında varistörün direnci yüksektir. Bununla birlikte, voltaj yükselmesi meydana geldiğinde varistörün direnci keskin bir şekilde azalır, aşırı akımı hassas bileşenlerden uzaklaştırır ve böylece devreyi korur.
Seri devrede direnç artırıldığında direnç üzerindeki gerilim düşümü de artar. Bunun nedeni, kaynak tarafından sağlanan toplam voltajın seri olarak bağlı tüm bileşenler arasında dirençlerine göre dağıtılmasıdır. Seri direncin direnci arttıkça toplam voltajın daha fazlasını tüketir ve bu dirençte daha yüksek voltaj düşüşüne neden olur.
Artan direnç, devredeki bir kaynak tarafından sağlanan toplam voltajı azaltmaz. Bunun yerine voltajı farklı bileşenlerin dirençlerine göre yeniden dağıtır. Daha yüksek dirençli bir bileşen, devrenin güç kaynağına göre toplam voltaj sabit kalırken, üzerinde daha büyük bir voltaj düşüşüne sahip olacaktır.
Varistörler uygulanan voltaja bağlı olarak değişen direnç özelliklerine sahip olacak şekilde tasarlandığından, varistörün direnci spesifik tipe ve üreticiye bağlıdır. Tipik olarak varistörler normal koşullar altında yüksek dirence sahiptir ve yüksek voltaj geçişlerine maruz kaldığında daha düşük dirence sahiptir. Direnç, elektronik devreleri voltaj dalgalanmalarından korumak için varistörün tasarımına ve amaçlanan uygulamasına bağlı olarak birkaç ohm’dan yüzlerce kiloohm’a kadar değişebilir.