Bir direnç, elektrik yüklerinin hareketine karşı direnç sağlayarak devredeki akım akışını azaltır. Bu karşıtlık, direncin ohm (Ω) cinsinden ölçülen direnç değeriyle ölçülür. Ohm Yasasına göre (V=IRV = IRV=IR), direnç üzerindeki voltaj düşüşü, içinden geçen akım ve dirençle doğru orantılıdır. Devreye bir direnç eklendiğinde genel direnç artar, bu da belirli bir voltaj için akımı azaltır ve akabilecek akım miktarını etkili bir şekilde kontrol eder.
Bir direnç, içinden akım geçerken elektrik enerjisini ısı enerjisine dönüştürerek devredeki akımın akışını etkiler. Bir dirence voltaj uygulandığında, elektronlara kuvvet uygulayan ve onların hareket etmesine neden olan bir elektrik alanı oluşur. Ancak direncin malzemesi bu harekete direnerek enerjiyi ısı biçiminde dağıtır. Enerjinin bu şekilde dağılması, devre boyunca akım akışında bir düşüşe neden olur. Tasarımcılar belirli direnç değerlerine sahip dirençleri seçerek devrenin farklı kısımlarındaki akım seviyelerini kontrol edebilirler.
Dirençler potansiyel bir düşüş yaratarak elektrik akışını yavaşlatır; bu, akım dirençten geçerken elektrik enerjisinin bir kısmının ısıya dönüştüğü anlamına gelir. Bu işlem, elektronların direncin malzemesindeki atomlarla çarpışması ve her çarpışmada enerji kaybetmesi nedeniyle gerçekleşir. Bu çarpışmalar elektronların serbest akışını engelleyerek akımı etkili bir şekilde azaltır. Direnç ne kadar yüksek olursa, o kadar çok çarpışma meydana gelir ve akım o kadar yavaşlar.
Bir direnç, elektronların yoluna direnç getirerek akımın akışına karşı çıkar. Bu direnç, direnç malzemesinin elektronların hareketini engelleyen fiziksel özelliklerinden kaynaklanmaktadır. Bir elektrik alanı elektronları dirençten geçirdiğinde, dirençteki atomlarla çarpışmaları nedeniyle dirençle karşılaşırlar. Bu çarpışmalar elektrik enerjisinin bir kısmını ısıya dönüştürerek akımı ileri doğru itecek enerjiyi azaltır. Sonuç olarak, akım akışı azalır ve direnç devredeki akımı etkili bir şekilde kontrol eder.