Kiedy źródło napięcia jest podłączone do kondensatora, początkowo następuje wzrost prądu podczas ładowania kondensatora. Dzieje się tak, ponieważ kondensatory działają jak tymczasowe pochłaniacze ładunku elektrycznego. Po całkowitym naładowaniu kondensator faktycznie staje się obwodem otwartym dla prądu stałego (DC). Oznacza to, że chociaż umożliwia chwilowy przepływ prądu podczas ładowania lub rozładowywania, blokuje ciągły przepływ prądu stałego po osiągnięciu stanu naładowania. Zamiast tego kondensatory umożliwiają przepływ prądu przemiennego (AC), w zależności od ich częstotliwości i impedancji obwodu.
Podłączenie źródła napięcia do kondensatora powoduje proces, w którym kondensator początkowo pobiera prąd, ładując się do tego samego napięcia co źródło. Podczas procesu ładowania napięcie na kondensatorze stopniowo wzrasta, aż osiągnie napięcie źródła. Po całkowitym naładowaniu kondensator stabilizuje się i przestaje pobierać znaczny prąd ze źródła. W tym momencie dla sygnałów prądu stałego kondensator zachowuje się jak obwód otwarty, uniemożliwiając dalszy przepływ prądu.
Chociaż kondensator nie staje się dosłownie obwodem otwartym w konwencjonalnym sensie, jego zachowanie można porównać do obwodu otwartego dla sygnałów prądu stałego po jego pełnym naładowaniu. Kondensatory umożliwiają przepływ prądu przemiennego przez nie, ale blokują przepływ prądu stałego po osiągnięciu równowagi z przyłożonym napięciem. Ta cecha powoduje, że kondensatory są używane w obwodach do zadań takich jak filtrowanie sygnałów, sprzęganie sygnałów prądu przemiennego podczas blokowania prądu stałego i tymczasowe magazynowanie energii elektrycznej.
Źródło napięcia nie jest z natury obwodem otwartym. Zamiast tego odnosi się do urządzenia lub komponentu zdolnego do zapewnienia stabilnego napięcia wyjściowego do obwodu. Kiedy źródło napięcia jest podłączone do kondensatora, kondensator początkowo zachowuje się jak opisano wcześniej, pobierając prąd, aż osiągnie równowagę z napięciem źródła. Jednakże samo źródło napięcia pozostaje elementem aktywnym dostarczającym napięcie w sposób ciągły, a jego charakterystyka wyjściowa zależy od jego konstrukcji, warunków obciążenia i parametrów pracy.
Po przyłożeniu napięcia do kondensatora, kondensator ulega procesowi ładowania, podczas którego gromadzi się ładunek elektryczny na swoich płytkach. Początkowo, jeśli kondensator nie jest naładowany, podczas ładowania następuje wzrost prądu, przepływający ze źródła napięcia przez kondensator. Prąd ten stopniowo maleje, gdy napięcie kondensatora zbliża się do napięcia źródła. Gdy kondensator jest w pełni naładowany, nie przepływa przez niego prąd dla sygnałów prądu stałego i skutecznie blokuje przepływ prądu stałego, umożliwiając jednocześnie przepływ prądu przemiennego, w zależności od częstotliwości i konfiguracji obwodu. Ten proces ładowania ma fundamentalne znaczenie dla działania kondensatorów w obwodach, w których spełniają one różne funkcje, takie jak magazynowanie energii, sprzęganie sygnałów i filtrowanie w oparciu o ich właściwości elektryczne i wymagania aplikacji.