Dławik RF i cewka indukcyjna są do siebie podobne, ale są zaprojektowane do różnych celów. Dławik RF jest specjalnie przeznaczony do blokowania sygnałów prądu przemiennego (AC) o wysokiej częstotliwości, jednocześnie umożliwiając przepływ prądu stałego (DC). Jest często używany do tłumienia lub filtrowania zakłóceń RF lub szumów w obwodach elektronicznych, zapobiegając ich wpływowi na wrażliwe komponenty. Natomiast cewka indukcyjna jest zwykle używana do magazynowania energii w polu magnetycznym, gdy przepływa przez nią prąd, a jej impedancja zmienia się wraz z częstotliwością, ale nie blokuje wyższych częstotliwości tak skutecznie, jak dławik RF.
Cewka indukcyjna i dławik trybu wspólnego to typy pasywnych elementów elektronicznych, które wykorzystują cewki z drutu owiniętego wokół rdzenia. Jednakże pełnią one różne funkcje w obwodach elektronicznych. Cewka indukcyjna zazwyczaj składa się z pojedynczej cewki, która magazynuje energię w polu magnetycznym, gdy przepływa przez nią prąd. Jest stosowany w różnych zastosowaniach, takich jak magazynowanie energii, filtrowanie i obwody strojenia. Z drugiej strony dławik trybu wspólnego składa się z dwóch cewek nawiniętych na pojedynczy rdzeń. Został specjalnie zaprojektowany do tłumienia szumu wspólnego, czyli niepożądanych zakłóceń pojawiających się jednocześnie na obu przewodach zbalansowanej linii przesyłowej.
Chociaż dławik i cewka indukcyjna składają się z cewek nawiniętych wokół rdzenia, są one zoptymalizowane do różnych celów. Dławik służy przede wszystkim do blokowania lub tłumienia niepożądanych częstotliwości, szczególnie w zastosowaniach RF (częstotliwość radiowa), gdzie kluczowe znaczenie ma utrzymanie integralności sygnału. Z drugiej strony cewka indukcyjna służy do magazynowania energii w polu magnetycznym i ma szerszy zakres zastosowań, w tym magazynowanie energii, regulację napięcia i dostrajanie częstotliwości zarówno w obwodach prądu przemiennego, jak i stałego.
Różnica między dławikiem AF (częstotliwością audio) a dławikiem RF (częstotliwością radiową) polega przede wszystkim na ich zakresach częstotliwości roboczych i zastosowaniach. Dławik AF został zaprojektowany do skutecznego działania przy niższych częstotliwościach zwykle spotykanych w obwodach audio, gdzie pomaga odfiltrować niepożądane szumy i ustabilizować jakość sygnału. Natomiast dławik RF jest zoptymalizowany dla wyższych częstotliwości zwykle używanych w zastosowaniach częstotliwości radiowych. Został zaprojektowany tak, aby blokować lub tłumić sygnały RF, jednocześnie umożliwiając przejście sygnałów prądu stałego lub sygnałów o niższej częstotliwości, minimalizując w ten sposób zakłócenia i utrzymując klarowność sygnału w obwodach RF.