Uzwojenie pierwotne transformatora ma zwykle więcej zwojów niż uzwojenie wtórne, aby osiągnąć pożądany współczynnik transformacji napięcia. Zwiększając liczbę zwojów w uzwojeniu pierwotnym w stosunku do uzwojenia wtórnego, transformator może obniżyć lub zwiększyć napięcie w zależności od wymaganej mocy wyjściowej.
Uzwojenie pierwotne jest większe niż uzwojenie wtórne, aby skutecznie dostosować proces transformacji napięcia. Ta różnica wielkości pozwala na właściwy rozkład i wykorzystanie strumienia magnetycznego w rdzeniu transformatora, zapewniając efektywną pracę.
Kiedy uzwojenie pierwotne ma więcej zwojów niż uzwojenie wtórne w transformatorze, skutkuje to konfiguracją transformatora obniżającego napięcie. Oznacza to, że napięcie wyjściowe jest niższe niż napięcie wejściowe, zgodnie ze stosunkiem zwojów między uzwojeniami.
Większa liczba zwojów w uzwojeniu pierwotnym w porównaniu do uzwojenia wtórnego wskazuje, że transformator jest zaprojektowany tak, aby obniżać poziom napięcia ze strony pierwotnej na wtórną. Ta konfiguracja jest niezbędna w różnych zastosowaniach, w których konieczna jest redukcja napięcia.
Jeśli transformator ma więcej uzwojeń wtórnych niż uzwojeń pierwotnych, działa jako transformator podwyższający. Taka konfiguracja powoduje, że napięcie wyjściowe jest wyższe niż napięcie wejściowe, zgodnie ze stosunkiem zwojów pomiędzy uzwojeniami.