Różnica między diodą LED (diodą elektroluminescencyjną) a fotodiodą polega przede wszystkim na ich zasadzie działania i zamierzonej funkcji. Dioda LED jest zaprojektowana tak, aby emitować światło, gdy przepływa przez nią prąd w stanie spolaryzowanym w kierunku przewodzenia. Składa się ze złącza półprzewodnikowego (złącza p-n), które emituje fotony (światło), gdy elektrony i dziury łączą się ponownie w złączu. Diody LED są szeroko stosowane w zastosowaniach oświetleniowych, wyświetlaczach, wskaźnikach i systemach komunikacji optycznej, gdzie wymagana jest emisja światła. Charakteryzują się możliwością efektywnego przekształcania energii elektrycznej bezpośrednio w światło.
Z drugiej strony fotodioda ma za zadanie wykrywać światło lub fotony i przekształcać je w prąd elektryczny. Składa się również ze złącza półprzewodnikowego (złącza p-n), ale działa w stanie spolaryzowanym zaporowo. Kiedy fotony uderzają w fotodiodę, generują pary elektron-dziura w obszarze zubożenia złącza, w wyniku czego powstaje fotoprąd proporcjonalny do natężenia padającego światła. Fotodiody stosuje się w czujnikach optycznych, kamerach, światłomierzach i innych urządzeniach, w których niezbędna jest detekcja światła lub pomiar jego poziomu.
Główna różnica między standardową diodą a diodą LED (Light Emitting Diode) polega na ich przeznaczeniu i funkcjonalności. Dioda to dwuzaciskowe urządzenie półprzewodnikowe, które umożliwia przepływ prądu w jednym kierunku (przesunięcie w przód), blokując go w kierunku przeciwnym (przesunięcie w tył). Składa się ze złącza p-n, w którym przewodzenie prądu następuje w wyniku ruchu nośników ładunku (elektronów i dziur) przez złącze. Diody są stosowane w obwodach prostowniczych, regulacji napięcia, demodulacji sygnału i zastosowaniach przełączających.
Z drugiej strony dioda LED jest specyficznym typem diody, która emituje światło, gdy przepływa przez nią prąd w kierunku do przodu. W przeciwieństwie do standardowych diod, które są zwykle używane do prostowania i kontroli prądu, diody LED są przeznaczone do przekształcania energii elektrycznej bezpośrednio w energię świetlną. Są wykorzystywane w różnych zastosowaniach, takich jak lampki kontrolne, wyświetlacze, oświetlenie samochodowe i podświetlenie urządzeń elektronicznych. Diody LED charakteryzują się unikalnymi cechami, takimi jak wysoka wydajność, jasność i długa żywotność w porównaniu do tradycyjnych źródeł światła.
Termin „dioda LED” jest zbędny, ponieważ dioda LED oznacza już diodę elektroluminescencyjną. Dlatego nie ma praktycznej różnicy między „diodą LED” a „diodą LED”. Obydwa terminy odnoszą się do tego samego urządzenia półprzewodnikowego zaprojektowanego do emitowania światła przy polaryzacji w kierunku przewodzenia.
Dioda i fotodioda różnią się przede wszystkim sposobem działania i zastosowaniem. Obydwa urządzenia mają podobną budowę – złącze półprzewodnikowe (złącze p-n), ale ich funkcje są różne. Standardowa dioda umożliwia przepływ prądu w jednym kierunku (polaryzacja w kierunku przewodzenia) i blokuje go w kierunku przeciwnym (polaryzacja zaporowa), umożliwiając prostowanie i kontrolę prądu w obwodach elektronicznych. Diody są stosowane w zasilaczach, przetwarzaniu sygnałów i regulacji napięcia.
Natomiast fotodioda działa w warunkach odwrotnego polaryzacji i jest przeznaczona do wykrywania światła lub fotonów. Kiedy fotony uderzają w fotodiodę, tworzą pary elektron-dziura w obszarze zubożenia złącza, w wyniku czego powstaje fotoprąd proporcjonalny do natężenia padającego światła. Fotodiody są stosowane w systemach komunikacji optycznej, aplikacjach do wykrywania światła, kamerach i fotometrii do przekształcania sygnałów świetlnych na sygnały elektryczne w celu pomiaru lub przetwarzania. Ich wrażliwość na światło sprawia, że są niezbędne w różnych zastosowaniach naukowych, przemysłowych i konsumenckich, gdzie wymagana jest detekcja światła lub wykrywanie optyczne.