Nie każdy silnik elektryczny wymaga rozrusznika z ogranicznikiem prądu rozruchowego, ponieważ konieczność zależy od wielkości, typu i zastosowania silnika. Prąd rozruchowy odnosi się do początkowego udaru prądu, który pojawia się podczas pierwszego uruchomienia silnika elektrycznego i który może być kilkakrotnie wyższy niż jego normalny prąd roboczy. Silniki o mniejszej mocy lub przeznaczone do pracy ciągłej nie mogą wymagać ograniczników prądu rozruchowego. Jednakże w przypadku większych silników lub tych używanych w zastosowaniach, w których występują częste rozruchy i zatrzymania, korzystne może być zastosowanie ograniczników prądu rozruchowego w celu zmniejszenia naprężeń na elementach elektrycznych, zminimalizowania spadków napięcia w systemie zasilania i zwiększenia ogólnej wydajności systemu.
Ograniczniki prądu rozruchowego są zwykle stosowane w obwodach i systemach elektrycznych w celu zarządzania początkowym udarem prądu, który pojawia się, gdy zasilane są obciążenia pojemnościowe lub indukcyjne. Ograniczniki te pomagają zapobiegać nadmiernemu poborowi prądu podczas uruchamiania, co może powodować spadki napięcia, przegrzanie podzespołów i potencjalne uszkodzenie sprzętu elektrycznego. Są powszechnie stosowane w takich zastosowaniach, jak silniki elektryczne, transformatory, zasilacze i inne urządzenia, w których prąd rozruchowy może być znaczny. Kontrolując początkowy udar prądu, ograniczniki prądu rozruchowego przyczyniają się do stabilnej pracy, poprawy niezawodności i dłuższej żywotności sprzętu elektrycznego i elektronicznego.
Podczas rozruchu silniki elektryczne doświadczają prądu rozruchowego, który jest początkowym wzrostem prądu pobieranego przez silnik podczas przyspieszania od prędkości spoczynkowej do prędkości roboczej. Prąd rozruchowy może być kilkakrotnie wyższy niż prąd znamionowy silnika i występuje z powodu takich czynników, jak wstępne ładowanie uzwojeń pojemnościowych lub wymagania dotyczące wysokiego momentu rozruchowego silnika. Zarządzanie prądem rozruchowym jest ważne, aby zapobiec nadmiernym naprężeniom uzwojeń silnika, wyłączników sterujących lub bezpieczników oraz zapewnić niezawodne działanie silnika i powiązanego układu elektrycznego.
Prąd rozruchowy rozrusznika silnika odnosi się do prądu szczytowego pobieranego przez silnik w momencie jego włączenia lub uruchomienia. Ten udar prądowy jest niezbędny do pokonania bezwładności silnika i zainicjowania obrotu. Wielkość prądu rozruchowego zmienia się w zależności od czynników, takich jak rozmiar silnika, konstrukcja, napięcie znamionowe i obciążenie mechaniczne, które napędza. Rozruszniki silników, w tym softstarty lub przetwornice częstotliwości, mogą zawierać funkcje ograniczające lub kontrolujące prąd rozruchowy w celu ochrony elementów elektrycznych, zmniejszenia naprężeń mechanicznych i optymalizacji efektywności energetycznej podczas rozruchu silnika.
Czas trwania prądu rozruchowego podczas uruchamiania silnika jest zazwyczaj bardzo krótki i zwykle trwa od ułamka sekundy do kilku cykli częstotliwości zasilania prądem przemiennym (zwykle 50 lub 60 Hz). Gdy silnik osiągnie prędkość roboczą i obciążenie się ustabilizuje, prąd pobierany przez silnik spada do znamionowego prądu roboczego. Skuteczne zarządzanie prądem rozruchowym podczas rozruchu silnika ma kluczowe znaczenie, aby zapobiec spadkom napięcia w systemie zasilania elektrycznego, zminimalizować naprężenia elementów elektrycznych oraz zapewnić płynną i niezawodną pracę silnika i powiązanego wyposażenia.