Kondensator elektrolityczny to rodzaj kondensatora, który wykorzystuje elektrolit (zwykle substancję płynną lub żelową) jako jedną z elektrod. Elektrolit pozwala na znacznie wyższą pojemność na jednostkę objętości w porównaniu do innych typów kondensatorów. Kondensatory elektrolityczne są często spolaryzowane, co oznacza, że mają określoną polaryzację (zaciski dodatnie i ujemne) i aby działały prawidłowo, muszą być podłączone w obwodzie we właściwej orientacji. Są powszechnie stosowane w obwodach filtrujących zasilanie, sprzęgających i odsprzęgających oraz tam, gdzie wymagane są wysokie wartości pojemności w kompaktowym rozmiarze.
Kondensator elektrolityczny to kondensator, którego konstrukcja wykorzystuje elektrolit. Elektrolit ten jest zazwyczaj przewodzącą cieczą lub żelem, który zwiększa pojemność kondensatora poprzez utworzenie bardzo cienkiej warstwy dielektrycznej z drugą elektrodą. Kondensatory elektrolityczne mogą być aluminiowymi kondensatorami elektrolitycznymi, w których zastosowano aluminium jako materiał elektrody, lub tantalowymi kondensatorami elektrolitycznymi, w których zastosowano tantal.
Kondensatory elektrolityczne są zwykle używane w zastosowaniach prądu stałego (prądu stałego). Dzieje się tak dlatego, że są to kondensatory spolaryzowane, co oznacza, że mają określony zacisk dodatni i ujemny i aby działały prawidłowo, muszą być podłączone z zachowaniem właściwej polaryzacji. Występują powszechnie w obwodach zasilania prądem stałym, gdzie wygładzają wahania napięcia i zapewniają filtrowanie w celu stabilizacji napięcia prądu stałego.
Kondensatory elektrolityczne i nieelektrolityczne różnią się przede wszystkim konstrukcją i materiałem. Kondensatory elektrolityczne, jak wspomniano wcześniej, w swojej strukturze wykorzystują elektrolit, co pozwala na uzyskanie dużych wartości pojemności przy stosunkowo małych rozmiarach. Są spolaryzowane i generalnie mają wyższą pojemność znamionową w porównaniu do kondensatorów nieelektrolitycznych. Z drugiej strony kondensatory nieelektrolityczne nie wykorzystują elektrolitu i zazwyczaj wykorzystują materiały takie jak ceramika, folia z tworzywa sztucznego lub szkło jako dielektryk między elektrodami. Kondensatory nieelektrolityczne są zwykle niepolaryzowane i można je stosować w obwodach prądu przemiennego (prądu przemiennego), a także prądu stałego.
Główna różnica między kondensatorami elektrolitycznymi i zwykłymi polega na ich budowie, wartościach pojemności i zastosowaniu. Kondensatory elektrolityczne mają wyższe wartości pojemności i są spolaryzowane, odpowiednie do zastosowań prądu stałego, gdzie istotne są niewielkie rozmiary i duża pojemność. Kondensatory zwykłe lub kondensatory nieelektrolityczne obejmują szeroką gamę typów, takich jak kondensatory ceramiczne, foliowe i mikowe. Często są one niespolaryzowane i stosowane zarówno w obwodach prądu przemiennego, jak i stałego, do różnych zastosowań, w tym w obwodach sprzęgania, odsprzęgania, filtrowania, synchronizacji i strojenia. Wybór między kondensatorami elektrolitycznymi a zwykłymi zależy od specyficznych wymagań obwodu pod względem pojemności, napięcia znamionowego, rozmiaru i polaryzacji.