Tranzystory zazwyczaj działają w dwóch głównych stanach: odcięcia i nasycenia. W stanie odcięcia tranzystor nie przewodzi prądu pomiędzy zaciskami kolektora i emitera, zachowując się jak otwarty przełącznik. W stanie nasycenia tranzystor całkowicie przewodzi prąd pomiędzy zaciskami kolektora i emitera, zachowując się jak zamknięty przełącznik. Te dwa stany mają kluczowe znaczenie w zastosowaniach obwodów cyfrowych i analogowych, umożliwiając działanie tranzystorów jako wzmacniaczy, przełączników lub w innych rolach, w których konieczna jest modulacja lub sterowanie sygnałem.
Powód, dla którego tranzystory mają trzy zaciski – kolektor, bazę i emiter – ma fundamentalne znaczenie dla ich działania. Zaciski te służą określonym celom: podstawa kontroluje przepływ prądu pomiędzy kolektorem a emiterem w odpowiedzi na niewielkie zmiany przyłożonego do niego napięcia lub prądu. Sterowanie to pozwala tranzystorom wzmacniać sygnały lub włączać i wyłączać obwody w oparciu o sygnał wejściowy na zacisku bazowym.
Nie wszystkie tranzystory mają trzy zaciski; istnieją pewne odmiany z różną liczbą zacisków. Na przykład niektóre tranzystory polowe (FET) mają tylko dwa zaciski: źródło i dren (lub emiter i kolektor w przypadku JFET). Różnice te odpowiadają różnym wymaganiom obwodów i preferencjom projektowym, oferując elastyczność w zastosowaniach, od logiki cyfrowej po przetwarzanie sygnałów analogowych.
Trójzaciskowa struktura standardowych bipolarnych tranzystorów złączowych (BJT) i wielu typów tranzystorów FET umożliwia inżynierom wykorzystanie ich wszechstronnych właściwości w szerokim zakresie zastosowań elektronicznych, od podstawowych zadań przełączania po złożone projekty wzmacniaczy i obwodów scalonych.