Een magnetische flowmeter werkt doorgaans met AC-excitatie (wisselstroom). AC-excitatie wordt vaak gebruikt omdat deze een variërend magnetisch veld induceert in de meetbuis van de flowmeter, dat in wisselwerking staat met de geleidende vloeistof die erdoorheen gaat. Deze interactie genereert een elektromotorische kracht (EMF) of spanning over de elektroden die in de flowmeter zijn geplaatst. De frequentie van de AC-excitatie wordt doorgaans gekozen op basis van de kenmerken van de te meten vloeistof en de gewenste nauwkeurigheid van de stroommeter.
De uitvoer van een magnetische debietmeter is doorgaans een analoog signaal of een digitaal signaal dat de stroomsnelheid van de geleidende vloeistof die door de meter stroomt, vertegenwoordigt. Dit uitgangssignaal is evenredig met de snelheid van de vloeistof en wordt vaak omgezet in technische eenheden zoals liters per minuut of kubieke meters per uur, afhankelijk van de toepassing en kalibratie van de flowmeter.
DC-excitatie (gelijkstroom) is niet toegestaan in elektromagnetische flowmeters, voornamelijk omdat deze geen wisselend magnetisch veld in de meetbuis induceert. Elektromagnetische flowmeters vertrouwen op de wet van Faraday van elektromagnetische inductie, die een veranderend magnetisch veld vereist om een spanning in de geleidende vloeistof te induceren. Gelijkstroomexcitatie zou resulteren in een stabiel magnetisch veld, dat niet de noodzakelijke variatie produceert om een meetbare spanning over de elektroden te genereren. Daarom is AC-excitatie essentieel voor de juiste werking van elektromagnetische flowmeters om de stroomsnelheden nauwkeurig te meten op basis van geïnduceerde spanningen die evenredig zijn met de vloeistofsnelheid.
De spanning die wordt geïnduceerd in een magnetische debietmeter is evenredig met de gemiddelde stroomsnelheid van het geleidende fluïdum dat door de meetbuis stroomt. Terwijl de geleidende vloeistof door het magnetische veld beweegt dat wordt gegenereerd door de spoelen van de flowmeter, genereert het een spanning over de elektroden die in de flowmeter zijn geplaatst. Deze geïnduceerde spanning is direct evenredig met de gemiddelde snelheid van de vloeistof, waardoor de flowmeter op basis van deze relatie de stroomsnelheid kan meten en kwantificeren. De evenredigheid tussen geïnduceerde spanning en stroomsnelheid vormt de basis voor de nauwkeurige meetmogelijkheden van elektromagnetische flowmeters onder verschillende vloeistofstromingsomstandigheden.
Een magnetische flowmeter werkt op basis van het principe van elektromagnetische inductie. Het bestaat uit een niet-geleidende meetbuis waar de geleidende vloeistof doorheen stroomt. In de flowmeter zijn spoelen geplaatst die een magnetisch veld genereren dat loodrecht op de richting van de vloeistofstroom staat. Wanneer er een wisselstroom door deze spoelen vloeit, ontstaat er een wisselend magnetisch veld in de meetbuis. Terwijl de geleidende vloeistof door dit magnetische veld beweegt, genereert het een spanning volgens de wet van Faraday van elektromagnetische inductie. Op de wanden van de meetbuis geplaatste elektroden detecteren deze geïnduceerde spanning, die evenredig is met de gemiddelde stroomsnelheid van de vloeistof. Door deze geïnduceerde spanning te meten en geschikte kalibratiefactoren toe te passen, berekent en geeft de magnetische flowmeter nauwkeurig de stroomsnelheid van de geleidende vloeistof weer. Deze methode maakt nauwkeurige meting van debieten in verschillende industriële toepassingen mogelijk, waaronder waterbehandeling, chemische verwerking en afvalwaterbeheer.