De nadelen van het bedieningsmechanisme van een stroomonderbreker kunnen de mechanische complexiteit en de kans op slijtage in de loop van de tijd omvatten. Stroomonderbrekers zijn afhankelijk van mechanische mechanismen zoals veren, hendels en grendels om betrouwbaar te werken wanneer ze worden geactiveerd door elektrische storingen of overbelasting. Deze mechanische componenten kunnen echter gevoelig zijn voor mechanisch falen of degradatie, vooral in ruwe omgevingen of bij veelvuldig gebruik. Componenten zoals veren kunnen na verloop van tijd verzwakken, waardoor de prestaties en betrouwbaarheid van de sloophamer worden aangetast. Bovendien kunnen mechanische bedieningsmechanismen periodiek onderhoud en smering vereisen om een goede werking te garanderen, wat de onderhoudskosten en uitvaltijd vergroot.
De nadelen van een stroomonderbreker kunnen afhankelijk van het type en de toepassing verschillende aspecten omvatten. Veelvoorkomende nadelen zijn onder meer de grootte en het gewicht, vooral bij toepassingen met hoge stroomsterktes waarbij grotere onderbrekers nodig zijn om de elektrische belasting aan te kunnen. Bovendien kunnen sommige stroomonderbrekers beperkingen hebben in termen van hun uitschakelvermogen of onderbrekingsvermogen, wat hun vermogen bepaalt om kortsluitstromen veilig te onderbreken zonder schade. De kosten kunnen ook een overweging zijn, aangezien stroomonderbrekers duurder kunnen zijn dan zekeringen of andere beveiligingsapparaten, vooral voor gespecialiseerde toepassingen die hoge prestaties of specifieke kenmerken vereisen. Ten slotte kunnen stroomonderbrekers spanningsdalingen of impedantie in het elektrische circuit introduceren, waardoor de algehele systeemefficiëntie wordt beïnvloed.
Het mechanische bedieningsmechanisme van een stroomonderbreker omvat doorgaans een combinatie van componenten die zijn ontworpen om elektrische fouten of overstroomomstandigheden te detecteren en om het circuit snel te openen om de stroom te onderbreken. Dit mechanisme omvat vaak een uitschakeleenheid die de huidige niveaus bewaakt en een operatie activeert wanneer vooraf gedefinieerde drempels worden overschreden. Mechanische verbindingen, veren en grendels worden vervolgens gebruikt om de contacten van de onderbreker te bedienen om het circuit te openen. Afhankelijk van het type stroomonderbreker (zoals luchtstroomonderbrekers of gegoten stroomonderbrekers) kan het bedieningsmechanisme variëren qua ontwerp en complexiteit, maar het fundamentele principe is om indien nodig een betrouwbare en snelle stroomonderbreking te bieden.
Een groot operationeel probleem van stroomonderbrekers kan hinderlijk uitschakelen zijn, waarbij de onderbreker het circuit onnodig opent vanwege tijdelijke omstandigheden of kleine fouten. Ongewenst struikelen kan de bedrijfsvoering verstoren en tot stilstand leiden, waardoor probleemoplossing nodig is om de onderliggende oorzaak te identificeren en op te lossen. Dit kan worden veroorzaakt door onvoldoende coördinatie met andere beveiligingsapparaten in het elektrische systeem, een onjuiste instelling van uitschakeldrempels of omgevingsfactoren zoals temperatuurschommelingen of elektrische ruis. Het aanpakken van hinderlijke uitschakelingen impliceert vaak een zorgvuldige aanpassing van de instellingen, periodiek onderhoud en soms het upgraden naar geavanceerdere modellen stroomonderbrekers met verbeterde gevoeligheid en betrouwbaarheid.
Molded Case Circuit Breakers (MCCB’s) hebben verschillende nadelen die van invloed kunnen zijn op het gebruik ervan in elektrische systemen. Een nadeel is hun relatief grote omvang en gewicht in vergelijking met andere soorten circuitbeveiligingsapparaten, zoals zekeringen of miniatuurstroomonderbrekers (MCB’s). Dit kan de toepassing ervan in compacte omgevingen of omgevingen met beperkte ruimte beperken. Bovendien kunnen MCCB’s beperkingen hebben in termen van hun breekvermogen, wat hun vermogen definieert om foutstromen veilig te onderbreken zonder schade. In sommige gevallen kunnen MCCB’s hogere kosten hebben in vergelijking met alternatieve beveiligingsmethoden, vooral voor lagere stroomwaarden waarbij eenvoudigere apparaten zoals MCB’s of zekeringen kunnen volstaan. Ten slotte kunnen MCCB’s vanwege hun ontwerp en operationele kenmerken complexere installatie- en onderhoudsprocedures vereisen, waardoor de algehele systeemcomplexiteit en de kosten kunnen toenemen.
