Actieve en passieve componenten zijn twee brede categorieën elektronische elementen die in circuits worden gebruikt. Actieve componenten hebben een energiebron nodig (meestal van een voeding) om te functioneren en de stroom van elektrische stroom te regelen. Ze kunnen signalen versterken, oscillaties genereren of schakelfuncties uitvoeren. Voorbeelden van actieve componenten zijn onder meer transistors, operationele versterkers (op-amps) en geïntegreerde schakelingen (IC’s).
Een actieve component in een elektrisch circuit is een component die de stroom van elektrische stroom kan regelen en waarvoor doorgaans een externe stroombron nodig is. Deze componenten kunnen signalen versterken, stromen in- en uitschakelen of andere signaalverwerkingsfuncties uitvoeren. Actieve componenten zijn essentieel voor taken zoals signaalversterking, modulatie en het genereren van oscillaties. Ze onderscheiden zich van passieve componenten door hun vermogen om de elektronenstroom binnen een circuit actief te regelen.
Een passief apparaat in een circuit heeft geen externe stroombron nodig om te functioneren en versterkt of controleert de elektrische signalen die er doorheen gaan niet. In plaats daarvan slaan passieve apparaten voornamelijk energie op, filteren of dissiperen. Voorbeelden van passieve apparaten zijn weerstanden, condensatoren en inductoren. Passieve apparaten zijn fundamentele componenten in de elektronica en worden gebruikt voor doeleinden zoals spanningsverdeling, energieopslag en frequentiefiltering.
Actieve componenten in PCB (Printed Circuit Board) verwijzen naar elektronische componenten die een stroombron nodig hebben om te werken en specifieke functies binnen het circuit uit te voeren. Deze componenten zijn doorgaans geïntegreerd in het PCB-ontwerp om taken uit te voeren zoals signaalverwerking, versterking of besturing. Voorbeelden van actieve componenten die vaak op PCB’s worden gebruikt, zijn microcontrollers, transistors en IC’s die verschillende functies vervullen, afhankelijk van het ontwerp van het circuit en de toepassingsvereisten.
LED (Light Emitting Diode) is een actief onderdeel omdat het licht uitstraalt wanneer er stroom in voorwaartse richting doorheen stroomt. LED’s hebben een spanningsbron nodig om te kunnen werken en worden als actieve componenten beschouwd omdat ze bij activering actief fotonen (licht) uitzenden. LED’s worden veel gebruikt in elektronische displays, indicatielampjes en verlichtingstoepassingen vanwege hun efficiëntie en lange levensduur in vergelijking met traditionele lichtbronnen zoals gloeilampen of fluorescentielampen.