Het belangrijkste verschil tussen een weerstandstemperatuurdetector (RTD) en een thermokoppel ligt in hun werkingsprincipes en constructie. Een RTD meet de temperatuur op basis van het principe dat de elektrische weerstand van metalen voorspelbaar verandert met de temperatuur. RTD’s zijn doorgaans gemaakt van platina-, nikkel- of koperdraden die in een spoel zijn gewikkeld of op een keramisch substraat zijn afgezet. Naarmate de temperatuur verandert, verandert de weerstand van de RTD lineair, waardoor nauwkeurige temperatuurmetingen mogelijk zijn. RTD’s bieden een hoge nauwkeurigheid en stabiliteit over een breed temperatuurbereik, maar zijn over het algemeen duurder dan thermokoppels.
Het belangrijkste verschil tussen een RTD en een thermokoppel ligt in de manier waarop ze de temperatuur en hun constructiematerialen meten. RTD’s gebruiken de verandering in elektrische weerstand van metalen met de temperatuur om de temperatuur nauwkeurig te meten. Ze gebruiken doorgaans materialen als platina, nikkel of koper, bekend om hun voorspelbare relatie tussen weerstand en temperatuur. Thermokoppels genereren daarentegen een spanning die evenredig is met het temperatuurverschil tussen twee verbindingen van ongelijksoortige metalen. Thermokoppels zijn gemaakt van paren verschillende metaaldraden, zoals chromel-alumel (Type K) of ijzer-constantaan (Type J), en bieden een breed temperatuurbereik en duurzaamheid, maar een iets lagere nauwkeurigheid vergeleken met RTD’s.
Het verschil tussen een thermokoppel en een thermische weerstand (vaak RTD of Resistance Temperature Detector genoemd) ligt in hun principes van temperatuurmeting. Een thermokoppel genereert een kleine spanning wanneer het wordt blootgesteld aan een temperatuurgradiënt tussen de twee knooppunten, afhankelijk van het Seebeck-effect. De geproduceerde spanning is evenredig met het temperatuurverschil tussen de warme en koude knooppunten. Een thermische weerstand (RTD) meet daarentegen de temperatuur door de verandering in elektrische weerstand van een metaaldraad met de temperatuur te meten. RTD’s zijn gemaakt van materialen zoals platina, nikkel of koper, en hun weerstand varieert lineair met de temperatuur, wat een hoge nauwkeurigheid en stabiliteit biedt, maar meestal over een smaller temperatuurbereik vergeleken met thermokoppels.
Het belangrijkste verschil tussen een thermometer en een thermokoppel ligt in hun functie en constructie. Een thermometer is een apparaat dat wordt gebruikt om de temperatuur te meten door direct contact of door detectie van infraroodstraling. Het bestaat doorgaans uit een temperatuursensorelement (zoals een met vloeistof gevulde lamp of een bimetaalstrip) en een gekalibreerde schaal om de temperatuur aan te geven. Een thermokoppel is daarentegen een sensor die een spanning genereert die evenredig is aan het temperatuurverschil tussen de twee verbindingen gemaakt van ongelijksoortige metalen. Thermokoppels worden veel gebruikt vanwege hun duurzaamheid, breed temperatuurbereik en geschiktheid voor zware omgevingen waar directe temperatuurmeting moeilijk of onpraktisch kan zijn.
Het verschil tussen een RTD en een thermistor ligt in hun werkingsprincipes en constructiematerialen. Een RTD (Resistance Temperature Detector) meet de temperatuur op basis van de verandering in elektrische weerstand van metalen met de temperatuur. RTD’s worden doorgaans gemaakt van materialen zoals platina, nikkel of koper, die een voorspelbare en herhaalbare verandering in weerstand vertonen over een specifiek temperatuurbereik. Ze bieden een hoge nauwkeurigheid en stabiliteit, maar zijn over het algemeen duurder. Een thermistor is daarentegen een type weerstand gemaakt van halfgeleidermaterialen zoals metaaloxiden. Thermistors vertonen een niet-lineaire weerstandsverandering met de temperatuur, waardoor ze geschikt zijn voor toepassingen die een hoge gevoeligheid voor kleine temperatuurveranderingen vereisen. Ze worden vaak gebruikt in temperatuurdetectietoepassingen waarbij kosteneffectiviteit en gevoeligheid prioriteit krijgen over het breedste temperatuurbereik.