Een elektrolytische condensator is een type condensator dat een elektrolyt (meestal een vloeistof of gelachtige substantie) als een van zijn elektroden gebruikt. De elektrolyt zorgt voor een veel hogere capaciteit per volume-eenheid vergeleken met andere typen condensatoren. Elektrolytische condensatoren zijn vaak gepolariseerd, wat betekent dat ze een specifieke polariteit hebben (positieve en negatieve aansluitingen) en in de juiste richting in een circuit moeten worden aangesloten om goed te kunnen functioneren. Ze worden vaak gebruikt in voedingsfilter-, koppel- en ontkoppelcircuits, en waar hoge capaciteitswaarden vereist zijn in een compact formaat.
De elektrolytische condensator is een condensator die gebruik maakt van een elektrolyt als onderdeel van zijn constructie. Deze elektrolyt is doorgaans een geleidende vloeistof of gel die de capaciteit van de condensator vergroot door een zeer dunne diëlektrische laag te vormen met de andere elektrode. Elektrolytische condensatoren kunnen elektrolytische condensatoren van aluminium zijn, die aluminium als elektrodemateriaal gebruiken, of elektrolytische tantaalcondensatoren, die tantaal gebruiken.
Elektrolytische condensatoren worden doorgaans gebruikt voor gelijkstroomtoepassingen (gelijkstroom). Dit komt omdat het gepolariseerde condensatoren zijn, wat betekent dat ze een specifieke positieve en negatieve pool hebben en met de juiste polariteit moeten worden aangesloten om correct te kunnen werken. Ze worden vaak aangetroffen in gelijkstroomvoedingscircuits, waar ze spanningsschommelingen afvlakken en filteren om de gelijkspanning te stabiliseren.
Elektrolytische en niet-elektrolytische condensatoren verschillen voornamelijk qua constructie en materialen. Elektrolytische condensatoren gebruiken, zoals eerder vermeld, een elektrolyt als onderdeel van hun structuur, wat hoge capaciteitswaarden mogelijk maakt in een relatief klein formaat. Ze zijn gepolariseerd en hebben over het algemeen een hogere capaciteit in vergelijking met niet-elektrolytische condensatoren. Niet-elektrolytische condensatoren gebruiken daarentegen geen elektrolyt en gebruiken doorgaans materialen zoals keramiek, plastic folie of glas als het diëlektricum tussen de elektroden. Niet-elektrolytische condensatoren zijn meestal niet-gepolariseerd en kunnen zowel in AC- (wisselstroom) als DC-circuits worden gebruikt.
Het belangrijkste verschil tussen elektrolytische en gewone condensatoren ligt in hun constructie, capaciteitswaarden en gebruik. Elektrolytische condensatoren hebben hogere capaciteitswaarden en zijn gepolariseerd, geschikt voor DC-toepassingen waarbij compacte afmetingen en hoge capaciteit essentieel zijn. Normale condensatoren, of niet-elektrolytische condensatoren, omvatten een breed scala aan typen, zoals keramische, film- en mica-condensatoren. Ze zijn vaak niet-gepolariseerd en worden gebruikt in zowel AC- als DC-circuits voor verschillende toepassingen, waaronder koppelings-, ontkoppelings-, filter-, timing- en afstemmingscircuits. De keuze tussen elektrolytische en gewone condensatoren hangt af van de specifieke vereisten van het circuit op het gebied van capaciteit, spanning, grootte en polarisatie.