Koper wordt niet als kernmateriaal in transformatoren gebruikt, voornamelijk vanwege zijn magnetische eigenschappen. Hoewel koper een uitstekende geleider van elektriciteit is, vertoont het niet de magnetische eigenschappen die nodig zijn voor efficiënte magnetische fluxkoppeling en transformatie in transformatoren. Transformatoren werken op basis van elektromagnetische inductie, waarbij wisselstroom in de primaire spoel een magnetisch veld genereert dat een spanning in de secundaire spoel induceert. Materialen die in transformatorkernen worden gebruikt, moeten een hoge magnetische permeabiliteit hebben om een efficiënte magnetische fluxkoppeling mogelijk te maken en energieverliezen te minimaliseren. Koper heeft, ondanks zijn geleidbaarheid, onvoldoende magnetische permeabiliteit en zou de magnetische flux niet efficiënt door de wikkelingen van de transformator kanaliseren.
Op dezelfde manier wordt aluminium doorgaans niet gebruikt als kernmateriaal in transformatoren om soortgelijke redenen die verband houden met de magnetische eigenschappen ervan. Hoewel aluminium licht van gewicht is en een goede elektrische geleidbaarheid biedt, bezit het niet de noodzakelijke magnetische eigenschappen om de magnetische flux die nodig is voor een effectieve werking van de transformator efficiënt over te dragen en te behouden. Materialen die als transformatorkernen worden gebruikt, moeten een hoge magnetische permeabiliteit vertonen om minimale energieverliezen en een optimaal transformatorrendement te garanderen. De lagere magnetische permeabiliteit van aluminium in vergelijking met materialen als ijzer of staal maakt het minder geschikt voor transformatorkernen, waar magnetische eigenschappen cruciaal zijn voor de prestaties.
IJzer wordt vaak gekozen als kernmateriaal voor transformatoren vanwege de gunstige magnetische eigenschappen. IJzer heeft een hoge magnetische permeabiliteit, wat betekent dat het gemakkelijk magnetische fluxlijnen kan geleiden en ondersteunen die door de primaire wikkeling worden gegenereerd. Dankzij deze eigenschap kunnen ijzeren kernen magnetische energie efficiënt overbrengen van de primaire spoel naar de secundaire spoel in transformatoren, waardoor een effectieve spanningstransformatie wordt vergemakkelijkt. Bovendien kunnen ijzeren kernen gemakkelijk worden gemagnetiseerd en gedemagnetiseerd, waardoor ze geschikt zijn voor de magnetische wisselvelden die worden geproduceerd in AC-transformatoren. Deze eigenschappen maken ijzer tot een voorkeursmateriaal voor transformatorkernen, waardoor een efficiënte energieoverdracht mogelijk is en verliezen worden verminderd.
Hoewel staal in veel opzichten vergelijkbaar is met ijzer, wordt het doorgaans niet gebruikt als kernmateriaal in transformatoren vanwege de hogere elektrische geleidbaarheid. Staal heeft een lagere weerstand dan ijzer, wat kan resulteren in wervelstromen en hogere energieverliezen in de transformatorkern. Deze wervelstromen genereren warmte, verminderen de algehele efficiëntie en veroorzaken mogelijk thermische problemen in transformatoren. Ondanks dat de magnetische eigenschappen ervan geschikt zijn voor transformatorkernen, maken de hogere elektrische geleidbaarheid van staal en de daarmee gepaard gaande verliezen het daarom minder wenselijk in vergelijking met ijzer voor deze specifieke toepassing. Het ontwerp van transformatoren is erop gericht verliezen te minimaliseren en de efficiëntie te maximaliseren. Daarom blijft ijzer ondanks zijn eigen beperkingen de belangrijkste keuze voor transformatorkernen.