Een transformator wordt doorgaans geclassificeerd als een passief apparaat. Deze classificatie komt voort uit de primaire functie van het overbrengen van elektrische energie van het ene circuit naar het andere via magnetische koppeling, zonder de frequentie van de wisselstroom (AC) te veranderen of energie aan het systeem toe te voegen. In wezen werkt een transformator volgens het principe van elektromagnetische inductie, waarbij veranderende magnetische velden spanning opwekken in spoelen zonder enige actieve componenten waarvoor een externe stroombron nodig is om te functioneren. Door zijn passieve karakter onderscheidt het zich van actieve apparaten zoals transistors, die een externe stroombron nodig hebben om elektronische signalen te versterken of te schakelen.
De term “passief apparaat” wordt vaak toegepast op transformatoren omdat ze geen externe voeding nodig hebben om te functioneren. In plaats daarvan vertrouwen ze uitsluitend op de principes van elektromagnetische inductie om elektrische energie tussen circuits over te dragen. Een transformator werkt op basis van de wederzijdse inductie tussen twee of meer draadspoelen die rond een magnetische kern zijn gewikkeld, waarbij veranderingen in de stroom in de ene spoel een spanning in een andere spoel veroorzaken. Dit fundamentele kenmerk van het werken zonder actieve elektronische componenten of externe voeding onderscheidt transformatoren als passieve apparaten in elektrische en elektronische circuits.
In traditionele elektrische en elektronische terminologie wordt een transformator beschouwd als een passief apparaat vanwege het ontbreken van actieve componenten waarvoor een externe stroombron nodig is. In tegenstelling tot actieve elementen zoals transistors, die elektrische signalen kunnen versterken of schakelen met behulp van een externe voeding, voeren transformatoren geen signaalverwerking of versterking uit. In plaats daarvan richten ze zich op het efficiënt overbrengen van elektrische energie van het ene circuit naar het andere via magnetische inductie, waarbij de integriteit en kenmerken van het ingangssignaal behouden blijven zonder de frequentie of golfvorm ervan te veranderen.
Een transistor wordt in de elektronica geclassificeerd als een actief apparaat. In tegenstelling tot passieve apparaten zoals weerstanden, condensatoren en transformatoren, hebben transistors een externe stroombron nodig om effectief te kunnen functioneren. Transistors kunnen elektronische signalen versterken of schakelen, waardoor de stroom- en spanningsniveaus in een circuit worden geregeld. Ze bereiken dit door de manipulatie van elektrische geleidbaarheid en de beweging van ladingsdragers in hun halfgeleidermaterialen. Deze actieve werking onderscheidt transistors van passieve apparaten, omdat ze actief deelnemen aan signaalverwerking en -controle in plaats van alleen maar elektrische energie door te geven of te transformeren.
Diodes worden doorgaans geclassificeerd als actieve apparaten in de elektronica. Ze spelen een actieve rol bij het controleren van de stroomrichting binnen een circuit door stroom in één richting te laten passeren (voorwaartse bias) en deze in de tegenovergestelde richting te blokkeren (tegengestelde bias). Dit actieve gedrag is het resultaat van de halfgeleidereigenschappen van diodes, waarbij de stroom van ladingsdragers (elektronen of gaten) over de kruising tussen hun twee aansluitingen afhangt van de aangelegde voorspanning. Diodes nemen actief deel aan signaalrectificatie, spanningsregeling en schakeltoepassingen, waardoor ze worden onderscheiden van passieve componenten zoals weerstanden en condensatoren.