Aanraakschermsensoren werken op basis van verschillende technologieën, zoals capacitieve, resistieve, infrarood- of oppervlakte-akoestische golven (SAW), elk met hun specifieke werkingsprincipe. Capacitieve aanraakschermen, een van de meest voorkomende typen, detecteren aanraking door veranderingen in de elektrische capaciteit waar te nemen. Een capacitief aanraakscherm bestaat uit een raster van transparante elektroden op een glazen paneel. Wanneer een vinger (die elektriciteit geleidt) het scherm aanraakt, verstoort deze het elektrostatische veld, waardoor de capaciteit op dat punt verandert. De touchcontroller meet deze veranderingen om de coördinaten van de aanraking te bepalen, waardoor interactie met het apparaat mogelijk wordt.
Een touchscreensensor werkt door het fysieke contact of de nabijheid van een vinger of stylus op het schermoppervlak te detecteren. Capacitieve aanraakschermen maken bijvoorbeeld gebruik van de geleidende eigenschappen van het menselijk lichaam om aanraking te detecteren. Wanneer een vinger het scherm aanraakt, vormt deze een condensator met het sensorrooster onder het scherm. De verandering in capaciteit wordt gemeten door de aanraakcontroller, die de precieze locatie van de aanraking berekent op basis van de capaciteitsverschillen over het raster.
Touchscreens detecteren aanraking voornamelijk via capacitieve of resistieve technologie. Capacitieve aanraakschermen zijn afhankelijk van de geleidende eigenschappen van de menselijke huid om aanraking te detecteren. Wanneer een vinger het scherm aanraakt, absorbeert deze een kleine hoeveelheid elektrische lading van het capacitieve rooster onder het oppervlak, waardoor een meetbare verandering in de capaciteit ontstaat. Deze verandering wordt gedetecteerd door de aanraakcontroller, die de exacte positie van de aanraking bepaalt op basis van de capaciteitsvariaties op het scherm.
Een touchscreen weet dat het een vinger is, vooral vanwege de geleidende eigenschappen. De menselijke huid geleidt elektriciteit, waardoor capacitieve touchscreens de aanraking nauwkeurig kunnen detecteren. De aanraakcontroller maakt onderscheid tussen een vinger en andere objecten (zoals een stylus of gehandschoende hand) op basis van de hoeveelheid elektrische lading die deze absorbeert en de ruimtelijke verdeling van aanraakpunten. Dankzij deze mogelijkheid kunnen touchscreens vingerbewegingen nauwkeurig interpreteren voor het navigeren door interfaces en interactie met applicaties.
Het werkingsprincipe van een aanraaksensor varieert afhankelijk van de technologie, maar omvat doorgaans het detecteren van veranderingen in capaciteit, weerstand of andere fysieke eigenschappen die door aanraking worden veroorzaakt. Capacitieve aanraaksensoren gebruiken bijvoorbeeld de geleidende eigenschappen van het menselijk lichaam om het elektrostatische veld of de capaciteit op het sensoroppervlak te veranderen. Resistieve aanraaksensoren detecteren aanraking door de druk te meten die op het contactpunt wordt uitgeoefend, waardoor een verandering in de weerstand ontstaat. Infrarood-aanraaksensoren detecteren onderbrekingen in infraroodlichtstralen veroorzaakt door aanraking, terwijl Surface Acoustic Wave-sensoren (SAW) akoestische golven meten die worden verstoord door aanraking. Elk type aanraaksensor zet fysieke aanraking om in een elektrisch signaal dat door een controller wordt verwerkt om de locatie en kenmerken van de aanraakinvoer te bepalen.
