Een oscillator neemt doorgaans een invoer in de vorm van een gelijkstroom (DC) spanning of stroom die de werking ervan initieert. Deze input is cruciaal omdat het de initiële energie of excitatie levert die nodig is om het oscillatieproces te starten. In veel oscillatorcircuits, zoals die welke gebruik maken van actieve componenten zoals transistors of operationele versterkers, kan de ingang een kleine gelijkspanning zijn die het circuit in een toestand brengt waarin oscillaties kunnen optreden. Deze ingangsspanning stelt het werkpunt of de omstandigheden in waaronder de oscillator een continu oscillerend signaal genereert.
Om input te leveren aan een oscillatorcircuit, sluit u doorgaans een gelijkspanningsbron aan op de juiste klemmen of pinnen van het oscillatorcircuit. Deze DC-ingangsspanning schept de noodzakelijke voorwaarden voor het beginnen van oscillatie. In een op een transistor gebaseerd oscillatorcircuit zorgt de ingangsspanning er bijvoorbeeld voor dat de transistor in zijn actieve gebied komt, waardoor deze het feedbacksignaal dat nodig is voor oscillatie kan versterken en ondersteunen. In andere oscillatorconfiguraties, zoals LC-oscillatoren (inductor-condensator) of kristaloscillatoren, kan de ingang afstemelementen of kristalresonatoren omvatten die de oscillatiefrequentie instellen.
Een oscillator heeft input nodig om oscillaties te initiëren, omdat hij een initiële energiebron of excitatie nodig heeft om dempende krachten te overwinnen en aanhoudende oscillaties in stand te houden. Zodra het oscillatorcircuit deze invoer ontvangt, kan het beginnen met het genereren van een periodiek signaal op de aangegeven frequentie. Zonder input zou een oscillator niet de initiële energie hebben die nodig is om te gaan oscilleren en zou hij in een rusttoestand blijven, niet in staat een uitgangssignaal te produceren.
Het type ingang dat nodig is voor een oscillator hangt af van het specifieke ontwerp en de configuratie. In de meeste gevallen gaat het om een gelijkspanning of -stroom die zorgt voor de noodzakelijke voorspanning of excitatie om oscillatie mogelijk te maken. Deze ingangsspanning of -stroom bepaalt de bedrijfsomstandigheden, zoals de amplitude en frequentie van het uitgangssignaal, en zorgt ervoor dat het oscillatorcircuit in de loop van de tijd oscillaties kan verdragen.
De ingang en uitgang van een oscillator verwijzen naar de signalen die respectievelijk het oscillatorcircuit binnenkomen en verlaten. De ingang is het initiële elektrische signaal (meestal een gelijkspanning of -stroom) dat de oscillator in werking stelt. Deze ingang bepaalt de omstandigheden waaronder de oscillator zijn uitgangssignaal genereert. De output van een oscillator is het oscillerende signaal dat hij produceert, dat wordt gekenmerkt door zijn frequentie, amplitude en golfvormvorm. Afhankelijk van het oscillatortype kan het uitgangssignaal sinusoïdaal, vierkant, driehoekig of een andere golfvorm zijn, geschikt voor verschillende toepassingen, zoals kloksignalen in digitale circuits, draaggolfsignalen in communicatiesystemen of timingsignalen in instrumentatie.