Kiedy prąd przepływa przez miedź, sama miedź nie nagrzewa się znacząco w normalnych warunkach. Miedź jest doskonałym przewodnikiem prądu elektrycznego ze względu na wysoką przewodność elektryczną, co oznacza, że może skutecznie przewodzić prąd elektryczny przy minimalnym oporze. Ciepło wytwarzane w przewodniku miedzianym wynika przede wszystkim z rezystancji samego materiału i ilości przepływającego przez niego prądu. Jednakże rezystancja własna miedzi jest bardzo niska, więc nie nagrzewa się ona zauważalnie, chyba że zostanie poddana działaniu bardzo dużego prądu lub w sytuacjach, gdy słabe połączenia lub przeciążenia powodują nadmierny opór i nagrzewanie.
Miedź jest również dobrym przewodnikiem ciepła, dzięki czemu energia cieplna może skutecznie przechodzić przez nią. Gdy ciepło zostanie przyłożone do jednej części materiału miedzianego, takiej jak drut lub płyta, szybko przewodzi ono ciepło przez całą swoją strukturę. Ta właściwość sprawia, że miedź jest cenna w zastosowaniach, w których ważna jest wydajna wymiana ciepła, takich jak wymienniki ciepła, systemy chłodzenia i elementy elektryczne, które generują ciepło podczas pracy.
Sama miedź nie reaguje chemicznie z elektrycznością. Zamiast tego przepływ prądu przez miedź wiąże się z ruchem elektronów w siatce atomowej metalu. Po przyłożeniu napięcia do miedzianego przewodnika elektrony są przepychane przez materiał, tworząc prąd elektryczny. Ten ruch elektronów stanowi przepływ prądu przez miedź, nie powodując żadnych zmian chemicznych w samej miedzi.
Przepływ prądu elektrycznego w normalnych warunkach pracy nie wpływa znacząco na miedź. Jako przewodnik miedź umożliwia swobodny przepływ elektronów przez jej strukturę atomową, gdy przyłożony zostanie potencjał elektryczny. Ten przepływ elektronów stanowi prąd elektryczny, który może służyć do zasilania urządzeń elektrycznych lub wykonywania pracy. Wysoka przewodność miedzi i odporność na korozję sprawiają, że jest to preferowany materiał na przewody i komponenty elektryczne, zapewniający niezawodne działanie i minimalne straty energii w systemach elektrycznych.
Kiedy prąd przepływa przez drut miedziany, dzieje się kilka rzeczy. Po pierwsze, elektrony w drucie miedzianym zaczynają się poruszać w odpowiedzi na przyłożone napięcie lub siłę elektromotoryczną (EMF). Ten ruch elektronów stanowi prąd elektryczny przepływający przez drut. Drut będący przewodnikiem umożliwia stosunkowo swobodny przepływ tych elektronów ze względu na swój niski opór elektryczny. Ilość przepływającego prądu zależy od przyłożonego napięcia i rezystancji obwodu.
Po drugie, gdy elektrony przemieszczają się przez drut miedziany, napotykają opór. Opór ten, choć w przypadku miedzi minimalny, generuje ciepło zgodnie z prawem Joule’a (P = I^2 * R), gdzie P to rozpraszanie mocy (ciepło), I to prąd, a R to opór. Dlatego też, mimo że miedź sama w sobie nie nagrzewa się znacząco, to przepływ dużego prądu przez drut o niewystarczającej grubości lub z powodu złego połączenia może spowodować zauważalne nagrzewanie się drutu. Dlatego też odpowiedni dobór przewodów i elementów elektrycznych ma kluczowe znaczenie, aby zapobiec przegrzaniu i zapewnić bezpieczną pracę obwodów elektrycznych.