Elektrik bakırdan geçtiğinde, normal koşullar altında bakırın kendisi önemli ölçüde ısınmaz. Bakır, yüksek elektrik iletkenliği nedeniyle mükemmel bir elektrik iletkenidir; bu, elektrik akımlarını minimum dirençle verimli bir şekilde taşıyabileceği anlamına gelir. Bakır iletkende üretilen ısı öncelikle malzemenin kendisinin direncinden ve içinden geçen akımın miktarından kaynaklanır. Ancak bakırın kendi direnci çok düşüktür, bu nedenle aşırı yüksek akımlara maruz kalmadıkça veya zayıf bağlantıların veya aşırı yüklemenin aşırı direnç ve ısınmaya neden olduğu durumlar dışında fark edilir derecede ısınmaz.
Bakır aynı zamanda iyi bir ısı iletkenidir ve termal enerjinin etkili bir şekilde geçmesine izin verir. Tel veya levha gibi bakır malzemenin bir kısmına ısı uygulandığında, bu ısıyı hızla tüm yapısına iletir. Bu özellik, ısı eşanjörleri, soğutma sistemleri ve çalışma sırasında ısı üreten elektrikli bileşenler gibi verimli ısı transferinin önemli olduğu uygulamalarda bakırı değerli kılar.
Bakırın kendisi elektrikle kimyasal reaksiyona girmez. Bunun yerine, elektriğin bakırdan akışı, metalin atomik kafesi içindeki elektronların hareketini içerir. Bakır bir iletkene voltaj uygulandığında, elektronlar malzemenin içinden geçerek bir elektrik akımı oluşturur. Elektronların bu hareketi, bakırın kendisinde herhangi bir kimyasal değişikliğe neden olmadan, bakırın içinden elektrik akışını oluşturur.
Bakır, normal çalışma koşullarında elektriğin geçişinden önemli ölçüde etkilenmez. Bir iletken olarak bakır, bir elektrik potansiyeli uygulandığında elektronların atomik yapısı boyunca serbestçe hareket etmesini sağlar. Bu elektron akışı, elektrikli cihazlara güç sağlamak veya iş yapmak için kullanılabilecek bir elektrik akımı oluşturur. Bakırın yüksek iletkenliği ve korozyona karşı direnci, onu elektrik kabloları ve bileşenleri için tercih edilen bir malzeme haline getirerek, elektrik sistemlerinde güvenilir performans ve minimum enerji kaybı sağlar.
Elektrik bakır telden geçirildiğinde birkaç şey olur. İlk olarak, bakır tel içindeki elektronlar uygulanan voltaja veya elektromotor kuvvete (EMF) yanıt olarak hareket etmeye başlar. Elektronların bu hareketi telin içinden akan bir elektrik akımını oluşturur. İletken olan tel, düşük elektrik direnci nedeniyle bu elektronların nispeten serbestçe akmasını sağlar. Akan akımın miktarı uygulanan gerilime ve devrenin direncine bağlıdır.
İkincisi, elektronlar bakır tel boyunca hareket ederken dirençle karşılaşırlar. Bu direnç bakırda minimum olmasına rağmen Joule Yasasına (P = I^2 * R) göre ısı üretir; burada P güç dağılımıdır (ısı), I akımdır ve R dirençtir. Bu nedenle bakırın kendisi önemli ölçüde ısınmasa da, yetersiz kalınlıktaki bir telden veya zayıf bağlantılardan dolayı büyük bir akım akarsa, telin gözle görülür şekilde ısınmasına neden olabilir. Bu nedenle aşırı ısınmayı önlemek ve elektrik devrelerinin güvenli çalışmasını sağlamak için kabloların ve elektrikli bileşenlerin doğru boyutlandırılması çok önemlidir.