Silniki indukcyjne pobierają duży prąd przy rozruchu, głównie ze względu na zjawisko zwane prądem rozruchowym lub prądem rozruchowym. Kiedy silnik indukcyjny jest uruchamiany po raz pierwszy, wymaga dużej ilości prądu, aby pokonać bezwładność wirnika i wytworzyć pola magnetyczne w uzwojeniach stojana i wirnika. Ten prąd rozruchowy może być kilkakrotnie wyższy niż znamionowy prąd pełnego obciążenia silnika. Wysoki prąd rozruchowy jest niezbędny do wygenerowania początkowego momentu obrotowego wymaganego do przyspieszenia silnika i podłączonego obciążenia od stanu spoczynku do prędkości roboczej.
Wysoki prąd rozruchowy silnika indukcyjnego przypisuje się jego nieodłącznej konstrukcji i zasadom działania. Podczas rozruchu wirnik silnika jest nieruchomy, a gdy uzwojenia stojana są zasilane, wytwarzają wirujące pole magnetyczne. To pole magnetyczne indukuje prądy w uzwojeniach wirnika, generując moment obrotowy, aby pokonać bezwładność i rozpocząć obrót. Ponieważ wirnik początkowo zachowuje się jak zwarte uzwojenie wtórne transformatora, pobiera znaczny prąd w celu wytworzenia pola magnetycznego i wytworzenia wymaganego momentu rozruchowego.
Nadmierny prąd pobierany podczas rozruchu silnika może prowadzić do szeregu niekorzystnych skutków. Może to powodować spadki napięcia w systemie zasilania elektrycznego, wpływając na inne podłączone urządzenia. Wysoki prąd rozruchowy może również powodować obciążenie uzwojeń i izolacji silnika, co może prowadzić do przegrzania, zmniejszenia wydajności i przedwczesnej awarii elementów silnika. Co więcej, częste cykle rozruchu z wysokim prądem rozruchowym mogą zwiększać zużycie energii i koszty operacyjne. Dlatego kontrolowanie i łagodzenie prądu rozruchowego ma kluczowe znaczenie dla utrzymania wydajnej i niezawodnej pracy silników indukcyjnych i całego układu elektrycznego.
Silniki indukcyjne pobierają prąd rozruchowy znacznie większy w porównaniu z prądem pełnego obciążenia ze względu na kilka czynników. Po pierwsze, podczas rozruchu wirnik silnika jest nieruchomy, co wymaga znacznego momentu obrotowego, aby przyspieszyć do prędkości roboczej. Ten moment obrotowy jest wprost proporcjonalny do kwadratu przyłożonego napięcia i odwrotnie proporcjonalny do impedancji silnika. Dlatego też, gdy wirnik jest początkowo w stanie spoczynku (wysoka impedancja), prąd rozruchowy jest wysoki, aby wytworzyć niezbędny moment obrotowy. Dodatkowo wysoki prąd jest niezbędny do pokonania bezwładności obciążenia i strat tarcia w silniku i podłączonym do niego układzie mechanicznym.
Aby zmniejszyć prąd rozruchowy silnika indukcyjnego, można zastosować kilka metod. Jednym z podejść jest zastosowanie softstarterów lub elektronicznych sterowników silnika, które stopniowo zwiększają napięcie podawane na silnik podczas rozruchu. Softstartery ograniczają prąd rozruchowy poprzez kontrolowanie szybkości przykładania napięcia, redukując w ten sposób naprężenia mechaniczne i elektryczne na uzwojeniach silnika i systemie zasilania. Inną metodą jest zastosowanie rozruszników gwiazda-trójkąt, w przypadku których silnik jest początkowo podłączony w konfiguracji gwiazdy (niższe napięcie) podczas rozruchu, a następnie przełączany w konfigurację trójkąta (pełne napięcie) po osiągnięciu określonej prędkości. Ta metoda zmniejsza prąd rozruchowy, ale wymaga silnika zaprojektowanego do rozruchu gwiazda-trójkąt. Ponadto napędy o zmiennej częstotliwości (VFD) można wykorzystać do płynnego uruchamiania silników poprzez kontrolowanie zarówno napięcia, jak i częstotliwości, optymalizację przyspieszenia silnika i znaczne zmniejszenie prądu rozruchowego w porównaniu z rozruchem bezpośrednim (DOL).
