W stanie ustalonym przez kondensator nie przepływa żaden prąd, głównie dlatego, że kondensator jest w pełni naładowany i osiągnął równowagę z przyłożonym napięciem. Początkowo, gdy napięcie zostanie przyłożone do kondensatora, prąd przepływa podczas ładowania kondensatora. Ten proces ładowania obejmuje ruch elektronów na jedną płytkę kondensatora i z dala od drugiej płyty. W miarę ładowania kondensatora różnica potencjałów (napięcie) na nim wzrasta, aż zrówna się z przyłożonym napięciem. Gdy kondensator osiągnie ten stan ustalony, szybkość ładowania na płytkach kondensatora staje się równa, co powoduje brak przepływu prądu netto przez kondensator. Zasadniczo w stanie ustalonym kondensator działa jak obwód otwarty dla prądów prądu stałego, ponieważ zgromadził równy i przeciwny ładunek na każdej płycie, zapobiegając dalszemu przepływowi prądu.
W stanie ustalonym przez kondensator nie przepływa prąd, ponieważ kondensator zakończył proces ładowania. Początkowo, gdy do kondensatora przyłożone jest napięcie, prąd przepływa w miarę ładowania kondensatora, a różnica potencjałów na jego okładkach wzrasta. Jednakże w miarę ładowania kondensatora prąd stopniowo maleje, aż osiągnie zero, gdy kondensator będzie w pełni naładowany. W tym momencie kondensator zgromadził maksymalną energię potencjalną elektryczną w swoim polu elektrycznym i nie ma już przepływu ładunku ani prądu przez kondensator. Zatem w stanie ustalonym kondensator skutecznie blokuje prądy stałe, zachowując się jak obwód otwarty dla przepływu elektronów.
W stanie ustalonym kondensator utrzymuje stały ładunek i napięcie na swoich płytkach, nie pozwalając na przepływ prądu przez niego. Stan ten występuje, gdy kondensator jest w pełni naładowany lub rozładowany do przyłożonego napięcia. W praktycznych obwodach ten stan ustalony ma kluczowe znaczenie dla stabilizacji poziomów napięcia, odfiltrowywania niepożądanych częstotliwości lub tymczasowego magazynowania energii elektrycznej. Kondensatory odgrywają kluczową rolę w różnych zastosowaniach, takich jak filtrowanie zasilania, obwody taktowania i sprzęganie sygnałów, gdzie ich zdolność do utrzymywania ładunku i stabilizacji napięcia jest niezbędna.
Kiedy kondensator jest w pełni naładowany w stanie ustalonym, nie przepływa przez niego prąd, ponieważ kondensator zgromadził maksymalny ładunek na swoich okładkach, w wyniku czego ładunki są równe i przeciwne na każdej okładce. W tym stanie pole elektryczne pomiędzy płytami jest wystarczająco silne, aby utrzymać napięcie na kondensatorze bez konieczności przepływu prądu. Ponieważ kondensatory magazynują energię w polu elektrycznym, a nie przewodzą prąd ścieżką fizyczną (taką jak rezystor lub przewód), skutecznie blokują prąd stały po pełnym naładowaniu. Ta właściwość sprawia, że kondensatory są cenne w zastosowaniach wymagających magazynowania energii, regulacji napięcia lub kondycjonowania sygnału.
Kondensatory nie mogą przewodzić prądu jak drut lub rezystor, ponieważ składają się z dwóch przewodzących płytek oddzielonych materiałem izolacyjnym (dielektrykiem). Kiedy do kondensatora przyłożone jest napięcie, elektrony gromadzą się na jednej płytce (tworząc ładunek ujemny), podczas gdy taka sama liczba elektronów jest usuwana z drugiej płytki (tworząc ładunek dodatni). To nagromadzenie ładunku tworzy pole elektryczne pomiędzy płytami, które przeciwdziała dalszemu ruchowi nośników ładunku (elektronów) po całkowitym naładowaniu kondensatora. W rezultacie, chociaż kondensatory mogą początkowo przewodzić prąd podczas faz ładowania lub rozładowywania, blokują przepływ prądu stałego po osiągnięciu stanu ustalonego, ponieważ pole elektryczne pomiędzy płytami zapobiega przepływowi elektronów netto przez kondensator.
