Odchylenie w przód i w tył odnoszą się do dwóch podstawowych warunków pracy diody półprzewodnikowej, takiej jak dioda złącza PN. W przypadku polaryzacji przewodzenia dioda jest połączona w taki sposób, że dodatni zacisk źródła napięcia jest połączony z materiałem typu P (anoda), a zacisk ujemny z materiałem typu N (katoda). Taka konfiguracja umożliwia łatwy przepływ prądu przez diodę, ponieważ przyłożone napięcie zmniejsza barierę potencjału między obszarami P i N, umożliwiając większości nośników (elektrony w obszarze N i dziury w obszarze P) przemieszczanie się przez złącze.
I odwrotnie, przy polaryzacji zaporowej dioda jest połączona z dodatnim zaciskiem źródła napięcia z materiałem typu N (katodą) i ujemnym zaciskiem z materiałem typu P (anodą). Takie rozwiązanie zwiększa barierę potencjału na skrzyżowaniu, uniemożliwiając większości przewoźników łatwe przekraczanie skrzyżowania. W rezultacie tylko niewielki prąd upływowy (z powodu nośników mniejszościowych) przepływa przez diodę przy polaryzacji zaporowej, a dioda działa jak izolator.
Dioda jest spolaryzowana w kierunku przewodzenia, gdy jest spolaryzowana w sposób umożliwiający łatwy przepływ prądu przez nią. Oznacza to, że dioda jest połączona w taki sposób, że przyłożone do niej napięcie zmniejsza szerokość warstwy zubożonej, umożliwiając przepływ prądu w wyniku ruchu większości nośników.
Odchylenie odnosi się do zastosowania napięcia stałego w celu ustalenia określonych warunków pracy elementów elektronicznych, takich jak diody i tranzystory. W przypadku diod polaryzacja określa, czy dioda działa w trybie polaryzacji w kierunku przewodzenia (stan przewodzący), czy w kierunku odwrotnym (stan nieprzewodzący lub blokujący). Właściwe polaryzacja ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia prawidłowego i wydajnego działania obwodów elektronicznych.
Dioda PN lub po prostu dioda składa się ze złącza PN utworzonego przez domieszkowanie materiału półprzewodnikowego zanieczyszczeniami typu P (naładowany dodatnio) i typu N (naładowany ujemnie). Tworzy to obszar, w którym elektrony (nośniki większościowe typu N) i dziury (nośniki większościowe typu P) łączą się, tworząc strefę zubożenia lub obszar pozbawiony ruchomych nośników ładunku, gdy nie jest przyłożone żadne napięcie zewnętrzne. Po zastosowaniu polaryzacji w kierunku przewodzenia dioda łatwo przewodzi prąd ze względu na zmniejszoną szerokość warstwy zubożonej, podczas gdy polaryzacja zaporowa zapobiega znacznemu przepływowi prądu, z wyjątkiem małego prądu upływowego.
