Een inductor wordt doorgaans niet gebruikt in een gelijkstroomcircuit, omdat de primaire functie ervan bestaat uit tegengestelde veranderingen in de stroomsterkte. In DC-circuits is de stroom constant en unidirectioneel, wat betekent dat er geen veranderingen in de stroom zijn waartegen u zich kunt verzetten. Daarom is de rol van een inductor, namelijk het opslaan van energie in een magnetisch veld en het weerstaan van stroomveranderingen, niet nodig in een stabiel gelijkstroompad. Inductoren worden vaker gebruikt in wisselstroomcircuits, waar ze de fase en amplitude van wisselstromen kunnen beïnvloeden.
In een DC-circuit is een inductor voornamelijk bestand tegen veranderingen in de stroomsterkte. Wanneer een gelijkspanning op een inductor wordt aangelegd, gedraagt deze zich aanvankelijk als een kortsluiting terwijl deze wordt opgeladen, waardoor de stroom vrij kan stromen. Zodra de stroom tot stand is gebracht, verzet de inductor zich tegen eventuele stroomveranderingen door een tegen-elektromotorische kracht (EMF) te genereren die evenredig is met de snelheid waarmee de stroom verandert. Deze eigenschap staat bekend als inductieve reactantie en is het fundamentele kenmerk van een inductor in een gelijkstroomcircuit.
Een onderdeel dat doorgaans niet wordt gebruikt in DC-circuits is de condensator voor filtering en energieopslag. Condensatoren slaan elektrische energie tijdelijk op in een elektrisch veld tussen twee geleiders, gescheiden door isolatiemateriaal (diëlektricum). In DC-circuits kunnen condensatoren worden gebruikt voor koppelings-, ontkoppelings- en filterdoeleinden, maar ze worden minder vaak gebruikt in vergelijking met weerstanden en inductoren, vooral in eenvoudige DC-circuits waar stabiele spanningsniveaus gewenst zijn zonder AC-componenten.
De aanwezigheid van inductie in een DC-circuit kan het gedrag van het circuit beïnvloeden, voornamelijk tijdens transiënte omstandigheden. Inductie is bestand tegen veranderingen in de stroomsterkte, dus in een gelijkstroomcircuit kan het vertragingen of afvlakkingseffecten veroorzaken wanneer de stroom verandert. Dit kan leiden tot effecten zoals langzamere responstijden bij het aanleggen of verwijderen van spanning, aangezien de inductor veranderingen tegenwerkt door een spanning te induceren die evenredig is aan de snelheid waarmee de stroom verandert. In praktische termen kan dit zich manifesteren als spanningspieken of vertragingen bij het bereiken van stabiele omstandigheden in DC-circuits die inductieve componenten bevatten.
Een inductor laat gelijkstroom door, omdat deze zich, zodra de stroom is ingesteld, zich gedraagt als een pad met lage weerstand (idealiter een kortsluiting). Het blokkeert echter AC (wisselstroom) vanwege de inherente eigenschap van inductieve reactantie. Inductieve reactantie neemt toe met de frequentie, wat betekent dat naarmate de frequentie van het AC-signaal toeneemt, de inductor de stroom beter weerstaat, waardoor AC-signalen met een hogere frequentie effectief worden geblokkeerd. Deze eigenschap maakt inductoren nuttig voor toepassingen waarbij AC-signalen moeten worden uitgefilterd of geblokkeerd, terwijl DC-signalen ongehinderd kunnen worden doorgelaten.
