Een ideale stroombron is een theoretisch onderdeel dat een constante stroom handhaaft, ongeacht de spanning erover of de belasting die erop is aangesloten. Het levert voor onbepaalde tijd een onveranderlijke stroomuitgang. Daarentegen kan een niet-ideale stroombron zijn uitgangsstroom variëren met veranderingen in de spanning of belastingsomstandigheden, waarbij hij een zekere mate van afhankelijkheid van externe factoren vertoont.
Ideale spanningsbronnen leveren een constante spanning, ongeacht de stroom die daaruit wordt getrokken of de aangesloten belasting. Ze bieden een stabiele uitgangsspanning zonder enige interne weerstand of impedantie. Niet-ideale spanningsbronnen kunnen daarentegen variaties in hun uitgangsspanning vertonen als gevolg van interne weerstand of veranderingen in de stroom die door de belasting wordt getrokken.
Een ideale spannings- of stroombron is een theoretisch concept dat een elektrische component vertegenwoordigt met perfecte eigenschappen: nul interne impedantie, perfecte regeling en ideaal gedrag onder alle omstandigheden. Dergelijke bronnen worden gebruikt bij theoretische analyse en geïdealiseerd circuitontwerp om berekeningen en voorspellingen van circuitgedrag te vereenvoudigen.
Het belangrijkste verschil tussen een stroombron en een spanningsbron ligt in hun uitgangskarakteristieken. Een stroombron levert een constante stroom aan een circuit, ongeacht de spanning erover of de impedantie van de belasting. Een spanningsbron daarentegen handhaaft een vaste uitgangsspanning en levert variërende stroom, afhankelijk van de belasting die erop is aangesloten.
Ideale circuits zijn theoretische modellen die ervan uitgaan dat componenten perfect gedrag vertonen zonder verliezen, vertragingen of beperkingen. Ze vereenvoudigen complexe real-world systemen voor analyse- en ontwerpdoeleinden. Niet-ideale circuits erkennen echter onvolkomenheden in de echte wereld, zoals componenttoleranties, parasitaire elementen en omgevingsfactoren die de prestaties en het gedrag beïnvloeden. Door deze verschillen te begrijpen, kunnen ingenieurs circuits ontwerpen die betrouwbaar werken onder reële omstandigheden, terwijl ze rekening houden met praktische beperkingen en beperkingen.