Wanneer een spanningsbron op een condensator wordt aangesloten, is er aanvankelijk een stroomstoot terwijl de condensator wordt opgeladen. Dit gebeurt omdat condensatoren fungeren als tijdelijke putten voor elektrische lading. Eenmaal volledig opgeladen, wordt een condensator feitelijk een open circuit voor gelijkstroom (DC). Dit betekent dat de stroom weliswaar kortstondig kan stromen tijdens het opladen of ontladen, maar dat de continue gelijkstroomstroom wordt geblokkeerd zodra deze de geladen toestand bereikt. In plaats daarvan laten condensatoren wisselstroom (AC) er doorheen gaan, afhankelijk van hun frequentie en de impedantie van het circuit.
Het aansluiten van een spanningsbron op een condensator resulteert in een proces waarbij de condensator aanvankelijk stroom trekt terwijl deze wordt opgeladen tot dezelfde spanning als de bron. Tijdens dit laadproces neemt de spanning over de condensator geleidelijk toe totdat deze overeenkomt met de bronspanning. Eenmaal volledig opgeladen, stabiliseert de condensator en trekt hij geen aanzienlijke stroom meer uit de bron. Op dit punt gedraagt de condensator zich voor DC-signalen als een open circuit, waardoor verdere stroom wordt voorkomen.
Hoewel een condensator geen letterlijk open circuit in de conventionele zin wordt, kan het gedrag ervan worden vergeleken met een open circuit voor DC-signalen zodra deze volledig is opgeladen. Condensatoren laten wisselstroom door, maar blokkeren de gelijkstroom nadat ze een evenwicht hebben bereikt met de aangelegde spanning. Dit kenmerk is de reden waarom condensatoren in circuits worden gebruikt voor taken zoals het filteren van signalen, het koppelen van AC-signalen terwijl DC wordt geblokkeerd en het tijdelijk opslaan van elektrische energie.
Een spanningsbron is niet inherent een open circuit. In plaats daarvan verwijst het naar een apparaat of component die een stabiele uitgangsspanning aan een circuit kan leveren. Wanneer een spanningsbron op een condensator is aangesloten, gedraagt de condensator zich aanvankelijk zoals eerder beschreven, waarbij stroom wordt getrokken totdat deze een evenwicht bereikt met de bronspanning. De spanningsbron zelf blijft echter een actieve component die continu spanning levert, en de uitgangskarakteristieken zijn afhankelijk van het ontwerp, de belastingsomstandigheden en de bedrijfsparameters.
Wanneer spanning wordt toegepast op een condensator, ondergaat de condensator een oplaadproces waarbij hij elektrische lading op zijn platen accumuleert. Als de condensator ongeladen is, is er aanvankelijk een stroomstoot tijdens het opladen, die van de spanningsbron door de condensator vloeit. Deze stroom neemt geleidelijk af naarmate de spanning van de condensator de bronspanning nadert. Zodra de condensator volledig is opgeladen, vloeit er geen stroom meer door voor DC-signalen, en blokkeert deze effectief de doorgang van DC, terwijl AC wel doorlaat, afhankelijk van de frequentie en circuitconfiguratie. Dit laadproces is van fundamenteel belang voor de werking van condensatoren in circuits, waar ze verschillende functies vervullen, zoals energieopslag, signaalkoppeling en filtering op basis van hun elektrische eigenschappen en toepassingsvereisten.
