İki diyotu arka arkaya bağlayarak bir transistör oluşturamayız çünkü transistörler ve diyotlar temelde farklı prensiplere göre çalışır. Transistör, elektronik sinyalleri güçlendirebilen veya değiştirebilen ve akım akışını kontrol edebilen üç terminalli bir yarı iletken cihazdır. Üç katmandan oluşur: her biri farklı katkılı (NPN veya PNP konfigürasyonu) emitör, taban ve toplayıcı. Transistörler, azınlık taşıyıcı enjeksiyonu ve baz bölgesi üzerinden kontrol ilkesine dayanır; bu, yalnızca iki diyotla elde edilemeyen amplifikasyon ve anahtarlama yeteneklerine olanak tanır. İki diyotun arka arkaya bağlanması, bir transistörün davranışını ve işlevlerini kopyalamak için gerekli yapıyı veya kontrol mekanizmalarını sağlamaz.
İki diyot arka arkaya bağlandığında, elektrik iletimi açısından esasen birbirlerini iptal ederler. Bu konfigürasyon, bir diyotun katotunun diğer diyotun anotuna bağlandığı “diyot bağlantılı transistör” olarak bilinen şeyi oluşturur. Bu düzende, birleşik yapı, diyotların ileri ve geri polarizasyon özelliklerinin iptal edilmesinden dolayı tek bir diyot gibi davranır. Ortaya çıkan elektriksel davranış, daha yüksek arıza voltajına sahip tek bir diyotunkine benzer, ancak bir transistörün amplifikasyon veya anahtarlama özelliklerini sergilemez.
Bir transistörün işlevleri temelde farklı olduğundan, yalnızca iki diyot kullanılarak değiştirilemez. Bir transistör, baz bölgesinin polarlamasına bağlı olarak terminalleri arasındaki akım akışını kontrol eden, yükseltme ve anahtarlama yapabilen aktif bir yarı iletken cihaz olarak çalışır. Diyotlar ise akımın yalnızca bir yönde akmasına izin veren ve transistörlerin yaptığı gibi sinyal amplifikasyonu veya akım kontrolü için gerekli mekanizmaları sağlamayan pasif cihazlardır. Bir transistörü iki diyotla değiştirmeye çalışmak, transistörün işlevselliğini veya performans özelliklerini kopyalamaz.
Bir PNP (Pozitif-Negatif-Pozitif) transistör doğrudan iki diyottan oluşturulamaz çünkü bir transistörün çalışması, yalnızca iki diyotun bağlanmasıyla kopyalanamayan belirli doping konfigürasyonlarına ve bağlantı yerleşimlerine dayanır. Bir PNP transistörü üç katmandan oluşur: bir N tipi verici, bir P tipi taban ve bir N tipi toplayıcı (P tipi tabanı ve N tipi verici ve toplayıcıya sahip bir NPN transistörünün aksine). Bu katmanlar, akımın akışını kontrol etmek ve transistörlere özgü yükseltme veya anahtarlama yeteneklerini sağlamak için dikkatlice düzenlenmiştir. İki ayrı PN bağlantı diyotunu arka arkaya bağlamak, bir PNP transistörünün düzgün çalışması için gereken katkılama profillerini ve kontrol mekanizmalarını kopyalamaz.
Arka arkaya yerleştirilen iki ayrı PN bağlantı diyotu, bir PNP transistörü oluşturmak için kullanılamaz çünkü bir transistörün yapısı ve çalışması, diyotların doğası gereği sahip olmadığı özel katkı profilleri ve fiziksel konfigürasyonlar gerektirir. Bir PNP transistörü üç katmandan oluşur: N tipi bir emitör, P tipi bir taban ve N tipi toplayıcı, transistörün amplifikasyonunu ve anahtarlama yeteneklerini etkinleştirmek için belirli bir sırayla düzenlenir. İki diyotun basitçe arka arkaya yerleştirilmesi, bir transistörün temel işlevleri olan akımın yükseltilmesi veya kontrolü için gerekli konfigürasyonu veya kontrol mekanizmalarını sağlamaz. Bu nedenle diyotlar ve transistörler PN bağlantılarına dayalı yarı iletken cihazlar olsa da farklı amaçlara hizmet ederler ve işlevsel rolleri ve uygulamaları açısından birbirlerinin yerine kullanılamazlar.