İdeal bir akım kaynağı, üzerindeki voltajdan veya ona bağlı yükten bağımsız olarak sabit bir akımı koruyan teorik bir bileşendir. Süresiz olarak değişmeyen bir akım çıkışı sağlar. Buna karşılık, ideal olmayan bir akım kaynağı, çıkış akımını voltaj veya yük koşullarındaki değişikliklerle değiştirebilir ve dış faktörlere bir dereceye kadar bağımlılık gösterebilir.
İdeal gerilim kaynakları, kendilerinden çekilen akıma veya bağlanan yüke bakılmaksızın sabit bir gerilim sağlar. Herhangi bir iç direnç veya empedans olmaksızın sabit bir voltaj çıkışı sağlarlar. İdeal olmayan gerilim kaynakları ise iç direnç veya yükün çektiği akımın değişmesi nedeniyle çıkış geriliminde farklılıklar gösterebilir.
İdeal bir voltaj veya akım kaynağı, mükemmel özelliklere sahip bir elektrik bileşenini temsil eden teorik bir kavramdır: sıfır iç empedans, mükemmel düzenleme ve tüm koşullar altında ideal davranış. Bu tür kaynaklar, devre davranışının hesaplamalarını ve tahminlerini basitleştirmek için teorik analizde ve ideal devre tasarımında kullanılır.
Bir akım kaynağı ile bir voltaj kaynağı arasındaki temel fark, çıkış karakteristiklerinde yatmaktadır. Bir akım kaynağı, üzerindeki voltajdan veya yükün empedansından bağımsız olarak devreye sabit bir akım sağlar. Buna karşılık, bir voltaj kaynağı, kendisine bağlı yüke bağlı olarak değişen akımı besleyen sabit bir voltaj çıkışını korur.
İdeal devreler, bileşenlerin herhangi bir kayıp, gecikme veya sınırlama olmaksızın mükemmel davranış sergilediğini varsayan teorik modellerdir. Analiz ve tasarım amacıyla karmaşık gerçek dünya sistemlerini basitleştirirler. Ancak ideal olmayan devreler, bileşen toleransları, parazit unsurlar ve performansı ve davranışı etkileyen çevresel faktörler gibi gerçek dünyadaki kusurları kabul eder. Bu farklılıkları anlamak, mühendislerin pratik kısıtlamaları ve sınırlamaları göz önünde bulundurarak gerçek dünya koşullarında güvenilir şekilde çalışan devreler tasarlamasına yardımcı olur.