FET (Alan Etkili Transistör), kaynak ve boşaltma terminalleri arasındaki iletkenliği kontrol eden bir kapı terminaline uygulanan voltaja dayalı olarak çalışan bir transistör türüdür. FET’ler yüksek giriş empedansı ile bilinir; bu da onları minimum giriş voltajıyla akımı kontrol etmenin gerekli olduğu uygulamalar için uygun kılar. İki ana tipte gelirler: MOSFET’ler (Metal-Oksit-Yarı İletken FET’ler) ve JFET’ler (Kavşak FET’leri), her biri farklı yapı ve özelliklere sahiptir.
FET transistörleri, başta anahtarlama ve amplifikasyon görevleri olmak üzere geniş bir uygulama yelpazesinde kullanılır. Genellikle yüksek hızlı anahtarlama, düşük güç tüketimi ve minimum ısı üretiminin gerekli olduğu elektronik devrelerde kullanılırlar. Dijital devrelerde MOSFET’ler, kapı terminaline uygulanan voltaja bağlı olarak akım akışını kontrol etmek için anahtar olarak kullanılır. Analog devrelerde FET’ler, amplifikatörlerde ve sinyal işleme devrelerinde yüksek giriş empedansı ve düşük gürültü özellikleri nedeniyle kullanılır.
Alan Etkili Transistörler (FET’ler), kapı terminaline uygulanan voltaja bağlı olarak kaynak ve boşaltma terminalleri arasındaki iletkenliği değiştirerek çalışır. MOSFET’lerde kapı terminalindeki voltaj, kaynak ve drenaj arasındaki yük taşıyıcılarının (elektronlar veya delikler) akışını kontrol eden bir elektrik alanı oluşturur. JFET’lerde geçit voltajı, bağlantı noktası yakınındaki tükenme bölgesinin genişliğini kontrol eder, böylece cihazdaki akım akışını modüle eder. Bu voltaj kontrollü çalışma, FET’leri akım kontrollü cihazlar olan BJT’den (İki Kutuplu Bağlantı Transistörleri) ayırır.
BJT (İki Kutuplu Bağlantı Transistörü) ve FET (Alan Etkili Transistör), elektronik devrelerde kullanılan iki ana transistör türüdür. BJT’ler, hem elektron hem de delik taşıyıcılarının verici, taban ve toplayıcı terminalleri arasındaki akışına dayanan akım kontrollü cihazlardır. Tipik olarak akım amplifikasyonu veya anahtarlama gerektiren uygulamalarda kullanılırlar. FET’ler ise yük taşıyıcılarının kaynak ve drenaj terminalleri arasındaki akışını modüle etmek için bir elektrik alanı kullanan voltaj kontrollü cihazlardır. FET’ler, yüksek giriş empedansının, minimum güç tüketiminin ve hızlı anahtarlama hızlarının kritik olduğu uygulamalarda tercih edilir.
BJT yerine FET kullanmak, uygulamaya bağlı olarak çeşitli avantajlar sunar. FET’ler genellikle daha yüksek giriş empedansına sahiptir; bu, sürüş devresinden daha az akım çektikleri ve minimum yükleme etkisi sergiledikleri anlamına gelir. Bu özellik, FET’leri amplifikatörler ve sinyal işleme devreleri gibi yüksek giriş hassasiyeti ve düşük gürültü gerektiren uygulamalar için uygun hale getirir. FET’ler ayrıca BJT’lerden daha hızlı geçiş yapma eğilimindedir ve daha yüksek frekanslarda çalışabilirler; bu da onları dijital anahtarlama uygulamaları ve yüksek frekanslı devreler için ideal kılar. Ek olarak, FET’ler daha basit bir yapıya sahiptir ve BJT’lere kıyasla termal kaçaklara daha az eğilimlidir, bu da çeşitli elektronik tasarımlarda güvenilirliklerine katkıda bulunur.