Elektrik direnci, elektrik akımının akışına karşı çıkan bir malzeme veya bileşenin özelliğini ifade eder. Elektrik mühendisliği ve fizikte, daha yüksek dirençli malzemelerin elektron akışını daha düşük dirençli olanlara göre daha etkili bir şekilde engellediği temel bir kavramdır. Direnç ohm (Ω) cinsinden ölçülür ve elektrik denklemlerinde R sembolü ile gösterilir.
Basit bir ifadeyle elektrik direnci, elektronların bir iletken boyunca hareket ederken karşılaştığı sürtünme olarak anlaşılabilir.
Bir tel veya direnç gibi bir iletkene bir elektrik potansiyeli (voltaj) uygulandığında, elektronlar yüksek potansiyelden düşük potansiyele doğru akar.
Direnç bu akışı sınırlar ve elektronlar malzemedeki atomlarla çarpışırken elektrik enerjisinin bir kısmının ısıya dönüşmesine neden olur.
Elektrik direnci genellikle yaygın kullanımda basitçe direnç olarak adlandırılır.
Malzemelerin doğal bir özelliğidir ve malzemenin türü, boyutları ve sıcaklığı gibi faktörlerden etkilenir. Bir malzemenin direnci tipik olarak onun direnci (ρ), malzemeye özgü bir özellik ve fiziksel boyutları ile karakterize edilir.
Direnç, voltaj (V) ve akım (I) ile ilgili formül Ohm yasasıdır: R = V / I, burada R direnç, V voltaj ve I akımdır.
Temel olarak, elektriksel açıdan direnç, bir malzemenin elektrik akımı akışına ne kadar etkili bir şekilde direndiğini ve elektrik enerjisini ısı gibi diğer biçimlere dönüştürdüğünü açıklar.
Devrelerin tasarlanmasında, güç kaybının hesaplanmasında, elektrikli ve elektronik cihazların düzgün çalışmasının sağlanmasında kullanılan temel bir parametredir.