Direnç, bir devredeki elektrik akımının akışını kısıtlamak için tasarlanmış temel bir elektrik bileşenidir. Üzerinden akım geçtiğinde elektrik enerjisini ısı enerjisine dönüştürerek çalışır. Bu özellik, direncin belirli bir düzeyde elektrik direnci sunan malzeme bileşiminden kaynaklanır. Direnç ohm (Ω) cinsinden ölçülür ve dirençler çeşitli devre gereksinimlerine uyacak şekilde hassas direnç değerleriyle üretilir.
Pratik açıdan dirençler, elektronikte akım akışını, voltaj seviyelerini kontrol etmek ve devrelerdeki voltajı bölmek için yaygın olarak kullanılır. Bileşenleri korumak için akımı sınırlayabilir, transistörlerde öngerilim koşullarını ayarlayabilir veya ses ve video uygulamalarında sinyal seviyelerini ayarlayabilirler. Dirençler ayrıca devrenin farklı bölümleri için belirli voltaj seviyeleri oluşturmaya yardımcı oldukları voltaj bölücülerde de çok önemlidir.
Bir direncin nasıl çalıştığını anlamak için onu elektrik akışındaki bir darboğaz olarak düşünün: akım bir dirençten geçtiğinde direnç elektron akışını kısıtlar. Bu kısıtlama, Ohm Yasasına (V = IR) göre direnç boyunca voltajın düşmesine neden olur; burada V voltaj, I akım ve R dirençtir. Direnç tarafından harcanan güç (P = VI) ısıya dönüştürülür.
Basit bir ifadeyle direnç, bir devreden akabilecek akım miktarını sınırlayan elektriksel bir bileşen olarak tanımlanabilir. Bir yoldaki (devre) arabaların (akıntı) akışını düzenleyen bir trafik polisi gibidir. Bu düzenleme, elektrikli bileşenlerin güvenli ve etkili bir şekilde çalışması için doğru miktarda akım almasını sağlar.
Direnç kavramının kendisi, bir malzemenin elektrik akımı akışına sunduğu karşıtlığı ifade eder. Malzemenin bileşimi, uzunluğu, kesit alanı ve sıcaklık gibi faktörlerden etkilenir. Direncin nasıl çalıştığını anlamak, devreleri tasarlamak ve akım akışını gerektiği gibi kontrol ederek düzgün çalışmasını sağlamak için esastır.