İndüktörler ve transformatörler, elektromanyetik indüksiyon prensibini kullanan ancak farklı işlevlere hizmet eden ve farklı özelliklere sahip pasif elektronik bileşenlerdir. Bir transformatör, ortak bir manyetik çekirdeğin etrafına sarılmış iki veya daha fazla tel bobininden (birincil ve ikincil) oluşur. Birincil sargıdaki bir alternatif akımın (AC), ikincil sargıda bir voltajı indüklediği ve dönüş oranına bağlı olarak gerilim dönüşümüne (yükseltme veya düşürme) neden olan karşılıklı endüksiyon prensibine göre çalışır. Transformatörler öncelikle AC güç dağıtımında voltaj dönüşümü ve izolasyonu için kullanılır ve elektrik enerjisinin devreler arasında minimum kayıpla verimli bir şekilde aktarılmasını sağlar.
Buna karşılık, bir indüktör tipik olarak bir çekirdeğin (genellikle hava veya manyetik bir malzeme) etrafına sarılmış tek bir tel bobininden oluşur. İçinden akım geçtiğinde enerjiyi manyetik alanında depolar. İndüktörler, henry (H) cinsinden ölçülen endüktans özelliklerinden dolayı akımdaki değişikliklere direnç gösterirler. İndüktörler enerjiyi geçici olarak depolamak, sinyalleri filtrelemek ve elektronik devrelerdeki akımı kontrol etmek için kullanılır. İki veya daha fazla sargı içeren ve devreler arasında enerji transferini kolaylaştıran transformatörlerin aksine, indüktörler genellikle tek bir sargıya sahiptir ve öncelikle manyetik enerjiyi depolama ve akım akışındaki değişikliklere karşı koyma işlevi görür.
Transformatör ve indüksiyon, elektromanyetik olayların farklı yönlerini ifade eder. İndüksiyon, Faraday’ın elektromanyetik indüksiyon yasasına göre, manyetik alandaki bir değişikliğin bir iletkende bir elektromotor kuvveti (voltaj) indüklediği fizikte temel bir prensiptir. Transformatörler, elektrik enerjisini karşılıklı endüksiyon yoluyla devreler arasında verimli bir şekilde aktarmak için bu prensibi kullanır. Buna karşılık, daha geniş bir kavram olarak indüksiyon, transformatörlerde, indüktörlerde ve diğer elektromanyetik cihazlarda meydana gelebilecek manyetik alanlardaki değişiklikler nedeniyle iletkenlerde elektromotor kuvvetin oluşmasıyla ilgili çeşitli olayları kapsar.
İndüktörler ve dirençler elektronik devrelerde farklı rollere sahip temel pasif bileşenlerdir. Dirençler akım akışını sınırlar ve Ohm yasasına (V = IR) göre elektrik enerjisini ısı olarak dağıtır; burada V voltaj, I akım ve R dirençtir. Akım seviyelerini kontrol etmek, voltaj seviyelerini ayarlamak ve devrelerdeki voltajı bölmek için kullanılırlar. İndüktörler ise enerjiyi manyetik alanlarında depolar ve endüktansları nedeniyle akım akışındaki değişikliklere karşı koyarlar. Enerji depolamak, sinyalleri filtrelemek ve elektronik devrelerde alternatif akıma (AC) empedans sağlamak için kullanılırlar.
Endüktans, bir elektrik iletkeninin veya bileşeninin (bir indüktör gibi), manyetik alanında enerji depolayarak akım akışındaki değişikliklere karşı koyma özelliğini ifade eder. Bir iletkenin içinden geçen akım değiştiğinde bir elektromotor kuvveti (voltaj) indükleme yeteneğinin bir ölçüsüdür. İndüktörler, enerji depolama ve akımdaki değişikliklere tepki verme yeteneklerini etkileyen önemli miktarda endüktansa sahip olacak şekilde tasarlanmış cihazlardır. Buna karşılık, bir indüktör, devrelerde pasif bir elektrik bileşeni olarak endüktans sergilemek ve işlev görmek üzere tasarlanmış, bir çekirdeğin etrafına sarılmış bir tel bobininden oluşan fiziksel bileşenin kendisidir.