Bir güç transformatörünün verimliliği, enerji kayıplarını en aza indirirken elektrik gücünü bir voltaj seviyesinden diğerine ne kadar etkili bir şekilde dönüştürdüğünü ifade eder. Bir transformatörün maksimum verimliliği, tasarımı, yapım kalitesi ve çalışma koşulları dahil olmak üzere çeşitli faktörlere bağlıdır. Tipik olarak modern güç transformatörleri, normal çalışma koşulları altında %95 ila %98 aralığında verimlilik elde eder. Bu, transformatöre giren elektrik gücünün %95 ila %98’inin çıkış tarafına başarılı bir şekilde aktarıldığı, geri kalan yüzdesinin ise çekirdek kayıpları ve sargı direnci nedeniyle ısı olarak kaybolduğu anlamına gelir.
Kayıpların olmadığı ideal bir senaryoda %100 verimli bir transformatör tasarlamak teorik olarak mümkün olsa da, çekirdek kayıpları (histerezis ve girdap akımları) ve bakır kayıpları (sargılardaki direnç) gibi pratik hususlar mükemmel verime ulaşmayı engeller. Bu kayıplar transformatörün çalışmasının doğasında vardır ve dikkatli tasarım, malzeme seçimi ve çalışma koşullarının optimizasyonu yoluyla en aza indirilir.
Bir transformatörün verimliliği genellikle belirli bir güç faktöründeki verimliliği açısından tanımlanır. Güç faktörü, elektrik gücünün ne kadar etkili bir şekilde faydalı işe dönüştürüldüğünün bir ölçüsüdür. Transformatör verimliliği güç faktörüne göre değişir çünkü transformatördeki kayıplar yükün reaktif güç bileşeninden etkilenir. Genel olarak transformatörler, artan mıknatıslanma akımları ve reaktif güçle ilişkili daha yüksek kayıplar nedeniyle daha düşük güç faktörlerinde biraz daha düşük verimlilik sergiler.
Bu nedenle transformatörler pratik uygulamalarda yüksek verim elde edebilirken, doğal kayıplar nedeniyle %100 verime yaklaşmak zordur. Tasarımcılar ve mühendisler, elektrik güç dağıtım ve dönüştürme sistemlerinde güvenilir performans ve uzun ömür sağlarken, gerçek dünya çalışma koşullarında verimliliği en üst düzeye çıkarmak için transformatör tasarımlarını optimize etmeye çalışmaktadır.